حسین سلاح ورزی نائب رییس اتاق بازرگانی ایران بانک جهانی نهادی دارای اعتبار در دنیا به حساب می آید و داوری این نهاد در باره موضوع ها و مسایل گوناگون مرتبط به اقتصاد کلان و کسب و کار شهروندان وبنگاههای هرکشوری برای اکثریت فعالان اقتصادی در دنیا مستند است و اغلب از این ارزیابی ها برای تصمیم گیری استفاده می شود. در گزارش سال ۲۰۱۸ بانک جهانی از محیط کسب و کار کشورها رتبه ایران با ۴پله کاهش به رتبه ۱۲۴از میان ۱۹۰ کشور قرارگرفته است. به غبارت دیگر ایران در شاخص یادشده از متوسط کشورهای جهان هم بسیار عقب است. نکته تلخ داستان این است که علی رغم هدف گذاری ارتقا سالیانه ۱۰ پله در این رتبه بندی جهانی ، نه تنها پیشرفت نداشته ایم بلکه از  رتبه ۱۲۰ به رتبه ۱۲۴ تنزل پیدا کرده ایم. در باره این رتبه بندی از منظر تکنیکی و به لحاظ دلایل نزول و پیامدهای تاسف بار آن برای کسب و کار ایرانیان بحث های گوناگونی شده و در همین روزها نیز از سوی کارشناسان در کانون توجه قرار می گیرد. به نظر می رسد شاید به نکات فراموش شده ای که این رتبه بندی به ذهن می آورد باید بیشتر دقت کرد. یک نکته بسیار با اهمیت در لایه های پنهان این رتبه بندی و رتبه بندی های مشابه این است که برخلاف تصور برخی افراد و گروهای با نفوذ و شهروندان ایرانی  " دگرگونی بدون ایستادگی " کشورهای جهان امروز است. به این معنی که کاهش رتبه ایران نشان می دهد کشورهای دیگر در حال جلو رفتن هستند. برخی تصور می کنند دنیای امروز با این همه سرزمین های متفاوت و آداب و عادت های مختلف درجا می زنند تا ایران گرفتاری هایش را هرگاه دلش خواست برطرف کند و گره از کارهایش باز کند. این بدترین تصور است که مدام کشور و میهن خود راسرامد بدانیم و چشم بر واقعیت ها ببندیم. این نکته فراموش شده را باید از پرده بیرون بکشیم و در برابر دیدگان شهروندان و مدیران قراردهیم تا بدانند می توان سال به سال بدتر و بدترهم شد و خدای ناکرده تا ته جدول سقوط کرد. دیگر کشورها با درک تاثیرخوش یا ناخوش این رتبه بندی ها بر تصمیم گیری بنگاهها و شرکت های بین المللی برای ورود به یک کشور یا خودداری از سرمایه گذاری در آن کشور نیروی مادی و اندیشه ای خود را برای روزآمد کردن قانون و مقررات مرتبط باکسب وکار متمرکز کرده و با درک دقیق از تاثیرات بهبود محیط کسب بر آینده ، از شرایط بد دور می شوند. نکته دیگر فراموش شده برای مدیران ایرانی شاید این باشد که نمی دانند اگر با زمانه پیش نروند و آنچه به عنوان جریان تحول جهانی در جریان است را نادیده بگیرند و بنا بر قول مشهور با زمانه نسازند ،این زمانه است که آنها را می سازد اما با درنگ و با تاخیر و پرت شدن به بیرون از جریان تحولی جهان. به نظر می رسد تا زمانی که چنین نکات با اهمیت و دارای اثرات عمیق و کسترده درکانون توجه مدیران قرارنگیرد و آنها از سرعمد یابر اثر ندانم کاری و نابلدی این نکات یعنی سازگارشدن با تحولات جهان ، پویایی بدون درنگ ودرحال پیشرفت سایر کشورها و اثرات واقعی رتبه بندی هایی از این دست رتبه بندی های بانک جهانی بر تصمیم بنگاهها برای ورود به ایران نادیده گرفته شود نباید انتظارداشت محیط کسب و کار در ایران روند بهبود یابنده را تجربه کند. مدیران اداره کننده جامعه ایرانی باید بیاموزند و آداب کسب و کار جهانی را یادبگیرند ونگذارند روز وروزگار ایران  و ایرانیان  هرروز بدتر از دیروز شود. به نظر می رسد برای اینکه معلوم شود جدی هستیم باید به دنبال پایش اهداف تعریف شده برای بهبود فضای کسب وکار باشیم، مگر نه اینکه تصمیم داشته ایم هرسال در این رتبه بندی سهولت فضای کسب و کار بهبود موقعیت داشته باشیم؟ کم کاری و قصور دراصلاح کدام شاخص ها منجر به این پسرفت شده است؟ چه برخورد وتنبیهی با مقصرین و کوتاهی کنندگان در نظرگرفته یا داشته ایم؟ رییس دولت می تواند و باید  در این خصوص توجه  و عکس العمل واضح تری داشته نهادها و افرادی که در بدتر شدن شرایط نقش داشته اند را به پاسخگویی وادارد ،اگر یک بار این اتفاق بیفتد وبدتر کنندگان روزگار ایران در این شاخص و زیر مجموعه های آن شناسایی و تنبیه شوند شاید دست کم از بدتر شدن رتبه جلوگیری شود.