وزارت راه و شهرسازی در شرایطی افزایش اقبال مردم به زندگی در شهرهای حومه‌ای را یکی از اصلی‌ترین اهداف و ایده‌آل‌های خود معرفی کرده و در تلاش است تا شرایط را برای این مهم فراهم کند که به نظر می‌رسد برخی از سیاست‌ها نه تنها کمی به این برنامه‌ریزی نمی‌کند که حتی شرایط را برای آینده سخت‌تر نیز خواهد کرد.
افزایش قابل توجه تراکم جمعیتی در شهرهای بزرگی مانند تهران و کاهش ظرفیت جدید برای ساخت‌وساز و مهاجرپذیری باعث شده عباس آخوندی – وزیر راه و شهرسازی – بارها اعلام کند که برای خروج از شرایط فعلی در کلانشهرهای ایران باید به تجارب کشورهای توسعه یافته فکر کرد.
آزادراه تهران – پردیس که از ابتدای افتتاح به دلیل برخی مشکلات ایمنی با حاشیه‌هایی همراه بود در سال‌های گذشته نیز به عنوان یکی از گران‌ترین آزادراه‌های منطقه قلمداد شده و در حالی که در بسیاری از پروژه‌ها انتظار این است که با گذشت زمان افتتاح یا نرخ عوارض برداشته شده و یا محدود شود، همچنان در مسیر افزایش عوارض قدم بر می‌دارد، به‌طوری که تنها در طول ماه‌های گذشته و پس از آنکه نرخ عوارض برای خودروهای سواری از ۲۵۰۰ به ۳۰۰۰ تومان افزایش یافت، حالا نیز سازمان راهداری اعلام کرده نرخ جدید در این آزادراه ۳۵۰۰ تومان در نظر گرفته می‌شود.
این در حالی است که هنوز بسیاری از راننده‌هایی که به‌طور دائمی در این آزادراه‌ها حرکت می‌کنند از نبود امکانات جانبی و حتی تجهیزات نوررسانی به جاده انتقاد دارند و معتقدند در طول این سال‌ها و با وجود دریافت عوارض بالا بسیاری از شرایط لازم هنوز تعریف نشده است.
با وجود آنکه به نظر می‌رسد این افزایش نرخ عوارض نیز برای آخرین‌بار نخواهد بود و احتمال آن وجود دارد که در زمانی کوتاه بار دیگر افزایش نرخ عوارض در آزادراه تهران – پردیس مشاهده شود، باید دید آیا این سیاست می‌تواند در راستای اهداف کلی و کلان وزارت راه و شهرسازی که بر بهبود نسبی شرایط زندگی در حومه استوار شده تاثیر منفی بگذارد یا با دستوری جدید این روند تغییر خواهد کرد.
با وجود تمام این اما و اگرها آنچه بدون تردید وجود دارد آن است که ساکنان شهر پردیس تنها برای یک بار رفت‌وآمد به تهران جدای از تمام هزینه‌ها باید ۷۰۰۰ تومان بهای عوارض جاده‌ای را پرداخت کنند که هنوز برخی از امکانات ابتدایی آزادراه را ندارد.
