عضو انجمن بهینه سازی مصرف انرژی راه رهایی از بحران اشتغال و رکود اقتصادی را میدان دادن و حمایت از بنگاه‌های کوچک و متوسط (SME) ها دانست و تصریح کرد: بر اساس تجربه جهانی و آنچه خود در طول این سالها دیده‌ایم، توجه صرف به واحدهای بزرگ نمی‌تواند به بهبود وضعیت اقتصادی کشور کمک کند.
به‌گزارش جهان اقتصاد، فرزاد کیاست، عضو انجمن بهینه سازی مصرف انرژی بر این باور است که برای رهایی از بحران اشتغال می‌توان از رشد SME ها در کشور بهره برد. متاسفانه در طول همه این سالها حمایتهای ویژه‌ای از واحدهای مادر و بزرگ انجام شده است اما آنها نتوانستند در مسیر تولید اشتغال و حتی توسعه اقتصادی مؤثر باشند.
این فعال اقتصادی تاکیدکرد: متاسفانه علی رغم تصویب سند چشم انداز در سالهای گذشته و تاکید این سند بر لزوم خصوصی سازی هنوز فرهنگ خصوصی سازی در کشور جا نیفتاده و همچنان دولت در حال بزرگ شدن است. دولت باید به این باور برسد که امروز نوبت بخش خصوصی است که وارد میدان شود و دیگر حمایتهای بی وقفه از بنگاه‌های بزرگ نمی‌تواند تاثیری در اقتصاد داشته باشد.
بر اساس اظهارات وی با توجه به عنوان سال ۹۶ که تولید و اشتغال را موردتوجه قرار داده است، باید به این نکته توجه کرد که تولید تنها منوط به کارخانه‌های بزرگ صنعتی نمی‌شود، هر فعالیتی که ارزش‌افزوده تولید و گردش مالی ایجاد کند، به معنای تولید تلقی می‌شود. در این مفهوم، خلاقیت و نوآوری، ایده و خدمات همگی تولید به شمار می‌آیند.
این کارشناس انرژی ساختمان در ادامه به موضوع بهره وری اشاره کرد و گفت: اگر دولتی ادعا کند که می‌تواند برای ارتقای بهره وری کاری انجام دهد، باید توجه داشته باشد که این مسئله تنها منوط به حوزه دولت نمی‌شود و با مسئله‌ای بسیار فراگیر مواجه است. بهره وری در ارتباط بین مردم و حاکمیت شکل می‌گیرد و دولت فقط بخش کوچکی از این پهنه به شمار می‌آید.
کیاست تاکید دارد: برای داشتن نظامی بهره ور، خانواده‌ها باید آغازگر راه باشند و از همان کودکی، فرزندان خود را افرادی با دید بهره ور پرورش دهند. بهره وری با نظام فرهنگی کشورها در ارتباط مستقیم است و برای رشد آن باید اصل آموزش را درنظر گرفت. در این بین دولت می‌تواند نظام آموزش و پرورش کشور را اصلاح کند و از این طریق گامی برای ارتقای بهره وری بردارد.
این فعال اقتصادی یادآور شد: تمرین بهره‌وری از دل جامعه شروع می‌شود. بنگاه‌های کوچک به این دلیل که منعطف‌تر بوده و امکان سازگاری بیشتری دارند، خیلی راحت‌تر و سریع‌تر می‌توانند به بهره‌وری برسند. هرچند در این سالها چون دولت‌ها درگیر بنگاه‌های بزرگ و مادر بودند، نتوانستند به این بخش از اقتصاد کمک کنند.
