مهندس سعید محمد حسینی-دگردیسی، تحرک و تنوع، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های شهرهای بزرگ قلمداد می‌شود به نحوی که اگر شهری از چرخه تغییرات درونی و سازمانی عقب بماند، دیگر نمی‌توان به رشد و توسعه آن دل بست. مدیران شهری برای کارآمد کردن فعالیت‌های خود تدابیر متعددی را به کار می‌بندند تا روند تحولات و تغییرات در مقاطع زمانی مشخصی روزآمد و بازسازی شود. ازنظر کارشناسان توسعه بدترین مدیران کشوری و شهری افرادی هستند که در مواجهه با تحولات پرشتاب و جدید فکری، فرهنگی و فن‌آورانه، پاسخ‌های قدیمی و تکراری می‌دهند. از این رو مدیرانی در اداره شهر موفق خواهند بود که در تصمیم سازی‌ها ، تغییر و تجدید نظر و مدیریت ریسک را در چگونگی تکنیک‌ها و تاکتیک‌ها هماهنگ سازند. از این رو هر گاه که این ویژگی مغفول واقع شود هزینه‌های جبران‌ناپذیری بر سازمان شهر و تمامی شهروندان آوار خواهد شد! تجربه چندسال اخیر نشان داده است که اگر مدیران شهری در آزمون و خطای تکراری در قبال چالش‌ها و پرسش‌های جدید همان پاسخ‌های کلیشه‌ای را بدهند، نه تنها هیچ یک از گره‌های کور به جا مانده از گذشته باز نمی‌شود و حتی مشکلات شهری در روندی گریزناپذیر بزرگ‌تر و متراکم‌تر خواهد شد. به موازات  تکثر و پویندگی گسترده در شبکه و سازمان شهرها، کلان شهرتهران به عنوان محل تلاقی گویش  و فرهنگ‌های گوناگون اقوام ایرانی ویژگی‌های دیگری هم دارد که آن‌را از دیگر شهرهای بزرگ متمایز کرده است. آن‌چه تهران را در مقایسه با دیگر شهرها برجسته ساخته است حول ۳ ویژگی اصلی و محوری تنوع، تکثر و تمرکز، در ایجاد کار، درآمدزایی و مجموعه سرمایه‌های اجتماعی معنا پیدا کرده است. به‌زبان روشن‌تر تهران مدرن در فرآیند ۲ سده اخیر از روستایی خوش آب و هوا به کلان‌شهر کنونی متحول شده است که رشد روزافزون خودش را مرهون کارخانه پول‌سازی و اشتغال‌سازی و تمرکز روزافزون سرمایه‌های انسانی و اجتماعی بدست آورده است. ناگفته پیداست که تمامی چالش‌های برشمرده شده را نمی‌توان به روی‌کرد و روش‌های شورای شهر تهران و شهرداری مناطق ۲۲ گانه تقلیل داد و منصفانه نیست که تمامی کاستی‌های حاکم بر تهران را براثر خبط‌ها و خطاهای مدیریتی دانست و سهم سازمان‌های مرتبط با شهرداری و بویژه نقش (در موارد قابل اعتنایی) غیرمسئولانه شهروندان را در شرایط تأمل برانگیز زیست محیطی و ... نادیده گرفت. زیرا تا هنگامی که برای حل مشکلات ریز و درشت شهر تهران یک عزم ملی صورت نگیرد و مسئولان اصلی شهر، پاسخ‌گوی افکار عمومی و نهادهای نظارتی نباشد، قصه هزارتو و در مواردی آشفته اهالی تهران، بهتر از امروز و دیروزشان نخواهد شد.