زینب پارسا فخر- فعال زنان اشتغال زنان با وجود سیاست های موجود، با کندی و حرکت لاک پشتی پیش میرود و توان حملِ حجم بالای مطالبات این قشر را ندارد برای آنکه این موضوع را به مرور زمان به سمت تسهیل و روان سازی پیش ببریم میبایست حس اعتماد سازی و جلوگیری از بخشی نگری را در دستور کار قرار دهیم. مدیران متولی می توانند با دعوت از سرمایه گذاران، به تقویت و ترغیب برای حل این موضوع گام بردارند. گاهاً این سوال پیش می آید برای نیمی از جامعه را که زنان و دختران تشکیل می دهند چه مقدار سرمایه گذار ویژه ی اشتغال زایی این قشر جذب شده اند؟! مشاغل بسیار زیادی هستند که زنان از عهده ی آن به راحتی بر می آیند و توان دارند که خیلی بهتر از مردان دارای بازدهی و بازگشت سرمایه شوند.در مقوله زنان ، با واژه ای بنام بی سرپرست و بدسرپرست مواجه می شویم اگر بخواهیم تعریف ساده و عامیانه ای از بی سرپرست و بدسرپرست داشته باشیم به این نکته می رسیم زنان در این دو آسیب اجتماعی، مورد غضب و نالطفی بسیاری قرار گرفتند و چه بسا بعد از مرگ یا جدایی از همسر ، به سختی می توانند امرار معاش کنند، زنان بدسرپرست که قاطبه آنها با همسران دارای اعتیاد و ....هستند نیز به سختی می توانند از عهده ی زندگی بر بیایند. حال چاره چیست؟! چه کنیم که زنان در این حالت ها و آسیب های اجتماعی بتوانند خود و خانواده را کنترل کنند و از خطرات و معضلات اجتماعی در امان باشند؟دولت و مراکز حمایتی می توانند با برپایی *بازارچه های خود اشتغالی زنان* گامی مناسب در جهت توانمند سازی و شکوفا شدن استعدادهای زنان بردارند.البته می توان گفت؛ موضوع اشتغال زایی و استقلال شغلی زنان، موضوع ساده و راحتی نیست و نیازمند به زمان و برنامه منسجمی دارد و اینکه دولت ها به اصول آن پایبند باشند.سیمای اجتماعی زنان بی سرپرست و بد سرپرست را با کدام قصه می توان روایت کرد و برای آن کدام واژه ها را باید پیدا کرد! قصه ی تلخ و ناهموار روزگار آنان را چه کسی می تواند در نقش و نگار کاشی گونه جامعه ترسیم کند؟!او می تواند و توانایی دارد برای خود مستقل و کارآفرینی کند، او به دنبال اثبات و ظهور توانایی هایی خویش است ! او به دنبال ارتباط تاریک و شعارگونه دولت ها نیست! او می خواهد نقش زن بودن و مادر بودن و یک فرد کارآفرین را بخوبی پیاده کند.