حاشیه بازدید از طرح جامع شبکه‌های آبیاری سامانه گرمسیری مهناز اسماعیلی-گروه امور زیربنایی-اینجا نقطه صفر مرزی است، جایی که هنوز مین های هشت سال جنگ کامل خنثی نشده، چهره ها از هُرم داغ آفتاب، سوخته، مردمانش خونگرم و سخت‌کوش اند و تا چشم کار می کند، مزرعه است و آفتاب. اینجا منطقه سر پل ذهاب است، همانجایی که زمستان سال گذشته چندین بار دستخوش زمین لرزه های ویرانگر شد و خانه های زیادی را خراب و مردمان بسیاری را در سرمای گزنده برف و بوران آواره کرد اما مگر می توان گفت حالا که زلزله این همه خرابی به بار آورده، همه چیز تمام شده است؟! نه! اینجا هنوز امید هست، این را از چشمان ساکنان این منطقه می توان خواند. اینجا هنوز مرد و زن، کودک و جوان و میانسال دوشادوش هم مشغول کارند و برداشت محصول. عباسی، مرد میانسال و سیه چرده کُرد یکی از کشاورزان این منطقه است که با خانواده و چند کارگر در مزرعه ۴۰ هکتاریش مشغول کار است. نزدیک می رویم و با او صحبت می کنیم. به گزارش خبرنگار اعزامی جهان اقتصاد به منطقه سر پل ذهاب، عباسی می گوید: با اجرای سیستم آبیاری تیپ (نواری) در مناطق گرمسیری غرب کشور، محصولات کشاورزی سه برابر شده است. او درباره کشت محصولات کشاورزی اظهار می کند: در این منطقه گندم و صیفی جات شامل خیار و گوجه فرنگی کشت می شود و در حال حاضر برای برداشت محصول زمین ۴۰ هکتاریش روزانه ۲۰۰ تا ۲۵۰ نیرو کار می کنند. این کشاورز کُرد در ادامه می افزاید: علی رغم اینکه کارگران فقط از صبح زود تا ساعت ۱۲ ظهر کار می کنند، امسال دستمزدها بالا رفته است و هر کارگر روزانه ۶۰ هزار تومان دستمزد دریافت می کند. او می گوید: با روش آبیاری تیپ، محصول گوجه فرنگی از ۵۰ تن در هکتار به ۱۵۰ تن در هکتار رسیده است. عباسی از نبود صنایع تبدیلی در این منطقه گلایه می کند و اضافه می کند: در حال حاضر، با توجه به افزایش محصولات، مشکلی که کشاورزان این منطقه دارند، فقدان صنایع تبدیلی است. او درباره بازار فروش محصولات هم می گوید: امسال به خاطر وجود ۵ بازارچه مرزی که با عراق داشتیم، فروش محصولات خوب بوده است و هر کیلو گوجه فرنگی را با قیمت هزار تا هزار و ۸۰۰ تومان به فروش رسانده ایم.