احسان کرمانشاهی-گروه سیاسی شرایط سیاسی در ایران و در دولت‌های یازدهم و دوازدهم غیرقابل مقایسه با سابق است. به طوری که امروز برخی از تشکل‌های دانشجویی مجوز گرفته‌اند و دولت نیز سعی دارد از شرایط فعلی حمایت کند، اما به رغم ایجاد این تغییرات هنوز تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله زیادی وجود دارد. حجت شریفی دانشجوی و فعال سیاسی دوران اصلاحات و عضو شورای مرکزی حزب اتحاد در این رابطه با جهان اقتصاد در این زمینه به گفت‌و‌گو پرداخته که در ادامه می‌خوانید. *فضای دانشگاه این روز‌ها با دهه ۷۰ چه تفاوت‌هایی دارد و آیا دولت روحانی تواسته است گشایشی نسبت به قبل در فضای دانشگاه‌ها ایجادکند؟ شرایط فعلی نسبت به دوران احمدی‌نژاد بهبود یافته است. اما آنچه اکنون وجود دارد قابل مقایسه با نیمه دوم دهه۷۰ نیست. زیرا در آن زمان ابتکار عمل در دست تشکل‌های دانشجویی بود. که در حال حاضر قابل مشاهده نیست. دولت تلاش کرده در شرایط دانشگاه‌ها گشایش ایجاد شود، اما نه به آن میزان که انتظار می‌رود. دولت برای برداشتن برخی محدودیت‌ها عجله ندارد. *هرچند فضای سیاسی با عمل سیاسی دانشجویان، شکل می‌گیرد اما برخی اعتقاد دارند امروز شاهد تغییر جهت تشکل‌های دانشجویی به سوی امور اجتماعی هستیم؟ تا چه اندازه با این تحلیل موافقید؟ دانشجو آزاد است که درکنار تحصیل به هر فعالیتی از جمله سیاسی، اجتماعی و فرهنگی روی آورد، اما ما در کشوری زندگی می‌کنیم که بیش از ۸۰ درصد امور مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی آن به حوزه قدرت و دولت وابستگی دارد و زمانی که در این حد همه‌چیز دولتی باشد اظهار نظر در مورد آن به طور طبیعی افزایش خواهد یافت. اگر در مورد مسائل اجتماعی دغدغه‌های جدی وجود داشته باشد، برای بسیاری از مشکلات اجتماعی باید راهکار به وجود آمده باشد. و یا اینکه دانشگاه در مورد مشکلات فرهنگی و سیاسی فریاد اعتراضی سر دهد. امروز دانشگاه در مورد مسائل کلیدی مانند فساد فریاد نمی‌زند. آن هم فسادی که دامنگیر همگان شده است. اینکه دانشجو علاوه بر فرهنگ به سیاست هم علاقه‌مند باشد، بسیار ارزشمند است به شرط اینکه واقعا وارد این موضوعات شود و در این مورد اظهار نظر کند و اظهار نظر در این مورد در کشوری مانند ایران سیاسی است. من فکر می‌کنم بخشی از این قضیه برای سیاست زدایی از فعالیت‌های دانشجویی است. مگر می‌توان در مورد بحرانهای اجتماعی سخن گفت و وارد مقوله سیاست نشد. بخش اعظمی از فساد مربوط به دخالت دولت در همه چیز است. پس چگونه می‌تواند بدون ورود به مسائل سیاسی بحران فساد را فریاد زد. مگر می‌شود وارد مسائل محیط زیستی شد و به نوعی در مورد سیاست‌های محیط زیستی وارد نشد. اگر جدی و ارد هر مقوله شویم یک سر آن به سیاست مروبط خواهد شد. *با توجه به اینکه دولت روحانی فاصله قابل توجهی با دولت اصلاحات در پذیرش نقد دانشجویان دارد، زمینه‌های فعالیت اجتماعی در میان دانشجویان اگر هم دستاوردی داشته باشد مورد پذیرش دولت فعلی قرار خواهد گرفت؟ اکنون با حالت خواصی مواجه هستیم برخی مسائل مورد پذیرش دولت قرار گرفته و در مورد آن اقدام می‌شود و در برخی موارد، خیر باید همه محدودیت‌ها را در نظرگرفت. اما در جهان حاضر که تکنولوژی ارتباطی این امکان را فراهم کرده که صدای اعتراض قوی‌تر از دهه ۷۰ شنیده شود، در این شرایط به هر حال زمانی که فریاد اعتراض و مطالبه و دغدغه‌مندی نسبت به بحران‌های اجتماعی از جانب دانشگاه بلند شود، این دانشگاه است که حامی این اعتراض خواهد بود. زمانی که صدای نخبگان توسط دانشگاه به توده جامعه برسد. خود به خود دولت‌ها فارغ از جهت‌گیری سیاسی مجبورخواهد شد در این مسیرگام بردارد.