حمیدرضا طهماسبی‌پور
روزنامه نگار
انتخابات تمام شد اما هنوز برخی مباحث نامزهای دوازدهمین دوره انتخابات تمام نشده است. جناح بازنده انتخابات، در محافل خود سعی دارد تا با قلب واقعیت و ادامه رویکرد بخش‌بندی جامعه، خود را بازنده نداند و از زمین و زمان بنالد اما ضعف عملکرد و نوع نگاهش به مردم رانبیند.
ندیدن خواست اکثریت مردم و«نه» قاطع آنها به اقتصاد صدقه ای و شعارهای بدون پشتوانه حلقه مفقوده نگرش سیاسی بازندگان انتخابات است. مردمی که تجربه ای تلخی از پوپولیسم را بر دوش داشتند و با رای خود نشان دادند که شعارهای ساده زیستی و مبارزه با فساد را با عملکرد افراد مقایسه می کنند و دیگر سکان اداره کشور را به حامیان آن دورانی نمی دهد که کابوس اقتصادی ساختند.
بر همین اساس بد نیست به یادشان آوریم که اقتصاد ایران در یک دهه گذشته وضع خوبی نداشته و مطابق آمار رسمی، جیب مردم کوچک و زندگی‌ها سخت‌تر شده است؛ آن هم در ایامی که فروش نفت ایران طلایی‌ترین دورانش را طی کرد و یارانه دهی به نحوی باب شد که چند برابرش از جیب ملت بیرون کشیده شد.
در آن سال‌ها نوسان حرف اول را در اقتصاد زد و ماجراجویی های سیاسی جناح بازنده انتخابات، کاری کرده بود که حفظ وضع امروز یک مطلوبیت شد. این نکته بدان معناست که دولت یازدهم با تلاش خود وضعیت را از بحران خارج کرد و مردم این نکته را دریافتند که اگر وضع خوب نشده است، بدتر هم نشده است.
حال در این ایام و پس از شکست جناح بازنده انتخابات، بدون توجه به وقایع گذشته و رای مردم، چندی است که بحث‌های حاشیه‌ای و ایجاد شایعات متعدد و بی‌اساس از سوی این جناح آغاز شده است.
جناح بازنده انتخخابات برای تلافی شکست خود، دستور کارش را تخریب قرار داده تا کار را برای دولت سخت کند.
نگاهی به رسانه‌ها و تریبون‌های جناح مخالف دولت به خوبی نشان می‌دهد که هر روز، انبوهی شایعه تولید می‌شود و دولت مجبور است که به آنها پاسخ دهد.
هر چند این پاسخ‌ها ضروری است، امادر عمل ادامه این روند باعث به حاشیه رفتن فرصت‌های کاری دولت (برای بهبود اوضاع) خواهد شد و کار را برای تحقق خواست مردم سخت می‌کند.
از همین رو، باید از دولت بازدهم که در ماه‌های پایانی کار خودقرار دارد،خواست که از متن ماجراو خواست مردم فاصله نگیرند و در خلال پاسخ دهی و روشنگری درباره شایعه ها، به فکر کارهای زیربنایی باشد که خواست همه مردم ایران است.
هر چند که تا مرداد و روی کار آمدن دولت دوازدهم زمان کمی باقی است، اما نباید از نظر دور داشت که دولت دوازدهم هم به رای مردم، ادامه همین دولت خواهد بود و از این رو، باید رییس جمهور مستقر به این نکته توجه داشته باشد که در این ایام هم، فرصت سوزی نشود.
خواست عمومی مردم، استقرار عقلانیت و پرهیز از رویکردهای عوام فریبانه بوده و از همین جهت، رییس جمهور منتخب باید توجه داشته باشد که اسیر این حاشیه سازی ها و صحنه آرایی ها نشود.
مردم خواستار بهبود معاش و اقتصاد ایران هستند تا در کنار کنترل تورم، رونق واقعی به اقتتصاد ایران بازگردد.
هر چند این مهم، کاری سخت و نیازمند زمان است، اما باید به رییس جمهور منتخب تاکید کرد که بر قول های انتخاباتی خود وفادار باقی بماند و برای تحقق آنها کاری کند که مردم احساس تغییر را لمس کنند.
انتخاب مهره های کابینه دوازدهم هم از آن بحث های جدی است که این روزها دنبال می شود، اما نکته ای که در ورای آن نهفته، موضوع شایسته سالاری است. هر گونه مماشات و مصلحت اندیشی در این حوزه می تواند، نوعی از عدم پایبندی به آرای مردم را به ذهن‌ها بیاورد.
نکته بعدی، یجاد هماهنگی و همدلی در سراسر ایران برای پیشرفت است که بدون در نظر گرفتن همه توان کشور ممکن نخواهد شد. با توجه به حضور مخالفان قسم خورده دولت و رای دهندگانی که به وعده های رقیب رای داده بودند، لزوم جلب مشارکت این قشر از جامعه توسط رییس جمهور ۱۰۰ درصد مردم ایران یک ضرورت است و باید برای ان برنامه داشت.
از همین رو باید به رییس جمهور روحانی و همراهان دلسوز او این توصیه را داشت که از برنامه ها و توصیه های کارشناسان دانشگاهی و بدنه فرهیحته جامعه استفاده کنند. راهکار عملی این موضوع هم، حضور کابینه دوازدهم در میان اقشار جامعه و توجه به کثرت صداهای موجود در جامعه است که باید برای آن سازماندهی داشت.
در یک کلام، برای اینکه فرصت سوزی نشود و آرای پر از امید مردم به حاشیه رانده نشود، راهی جز شنیدن صدای مردم( از همه اقشار و همه نظرها) وجود ندارد.
با این وضعیت که توصیفش کردیم، مسیر وحدت برای پیشرفت و توسعه ایران، یک راه پر از دست انداز است و تنها با امید و انرژی مردمی قابل پیمودن است که فارغ از رنگ بندی های سیاسی، ایران پیشرفته را می خواهند.
برای تحقق امید مردم، باید با مردم و صدای آنها همراه شد و فقط رای دهندگان دولت منتخب را ندید. باید آرای مخالف و آرای خاموش جامعه راهم در نظر گرفت و قدردان فرصت موجود شد تا به عقب باز نگردیم.
