امیر حسین جلیلی استراتژیست instagram: jalili_mba telegram:@jalilimba خاطرم هست روزی که جرج بوش پسر واژه "محور شرارت" را وارد ادبیات سیاسی جهان کرد ، ولوله‌ای در فضای اقتصادی کشور به راه افتاد! هر کس تحلیلی می‌کرد و کسب‌و‌کار مردان عمدتا دچار نگرانی های شدیدی شده بودند! شخصا صنعتگری را دیدم که یک خط تولید  را که در گمرک منتظر ترخیص بود با تقبل زیان فراوان به شرکت فروشنده مرجوع کرد و توجیهش این بود که : از کجا معلوم که فردا یک موشک اسکاد وسط کارخانه‌ام فرود نیاید!! از آن روز تا بحال چهار انتخابات دیگر در آمریکا برگزار شد، دو حزب مختلف زمام کار را بدست گرفتند، ده‌ها بار دولت‌مردان آمریکا ایران را تهدید به حمله  نظامی کردند، ده‌ها قطعنامه و قانون ظالمانه برای تحت فشار قرار دادن اقتصادی به ما تصویب شد، جرثومه‌هایی چون داعش و طالبان در منطقه خلق کردند، مستقیما در عراق و سوریه و لبنان و یمن بحران خلق کردند و چند سال هم هرچه در دستگاه دیپلماسی داشتند برای فشار به کار گرفتند! اما اگر بخواهیم تحلیلی تطبیقی بین رییس جمهور و حزب حاکم آمریکا با پارامتر های اقتصاد کلان ایران ارائه دهیم، به نتایج دور از باوری دست خواهیم یافت! اگر درآمد نفتی، رشد اقتصادی و قیمت جهانی نفت را شاخص‌های تعیین کننده اقتصادی که می‌تواند تحت تأثیر سیاست‌های آمریکا قرار بگیرد در نظر بگیریم،  به این نتایج می‌رسیم: مطابق نمودار زیر، قیمت جهانی نفت طی سی سال گذشته، تنها دو تغییر چشمگیر داشته است: یکی از ابتدای قرن ۲۱، با آغاز رشد روزافزون تقاضای چین برای نفت، قیمت با شیب ثابت رشد کرده و دیگری یک تنش مقطعی در سال ۲۰۰۸، مقارن با رکود بزرگ اقتصادی جهان به چشم می‌خورد. این‌گونه که معلوم است سه بار تغییر در حزب حاکم در آمریکا مقارن با کوچک‌ترین تاثیری در قیمت جهانی نفت نبوده است!   نمودار بعدی،  عکس‌العمل رشد اقتصادی ایران و ترکیه (کشور همسایه، غیرنفتی و پیرو سیاست‌های آمریکا) ، طی سه دهه اخیر است: همان‌طور که مشخص است این نمودار نیز شیبی تقریبا مشابه داشته و جالب این‌که این شیب هم به تغییر حزب حاکم امریکا کوچک‌ترین عکس‌العملی نشان نمی‌دهد! و نمودار آخر، یعنی میزان تولید نفت و تولید ناخالص داخلی ایران را در ۳۵سال اخیر نشان می‌دهد: جالب‌تر از همه آن‌که جنگ، تحریم و ۵ بار تغییر حزب حاکم در امریکا و شیطنت‌های همسایگان نفتی، کوچک‌ترین تاثیری در شیب این دو نمودار نداشته است!

• عنوان این مقاله از یک مصرع از شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی برگرفته شده است
• مقاله حاضر روز گذشته در روزنامه جهان اقتصاد با همین عنوان منتشر شد که به دلیل تراکم کاری و اشتباه فنی همکاران روزنامه با متن یک مقاله دیگر تداخل پیدا کرده و در عنوان نویسنده هم به جای "امیر حسین جلیلی" عنوان "حمید جلیلی" ذکر شده بود. به این وسیله از جناب آقای امیر حسین جلیلی نویسنده مقاله حاضر و خوانندگان ارجمند روزنامه پوزش می‌طلبیم.

نکته ای که باید به مدیران و صاحبان سرمایه به آن دقت داشته باشند این است که اقتصاد ما، یک عنصر بی‌اراده، دست و پا بسته و وابسته جبری به تغییرات جهانی نیست که با هر بادی و جریانی دستخوش بحران شود! بی شک متولیان کلان اقتصاد کشور ، پیشاپیش تمام احتمالات انتخابات امریکا را پیش‌بینی و  استراتژی‌های لازم برای توسعه کشور در هر شرایطی را اتخاذ کرده‌اند! در وقع، به اعتقاد من هیچ تفاوت عمده‌ای در جریان بازار ایران ، بین انتخاب کلینتون یا ترامپ وجود نداشته است! پس بجای بحث‌های داغ ، استرس‌زا و پرابهام، بهتر است به کار و بارمان بپردازیم و تلاش کنیم اقتصاد کشور را در حیطه تاثیر خودمان و به سهم خودمان توسعه دهیم. امید است روزی را شاهد باشیم که اقتدار اقتصادی ایران نیز مانند اقتدار نظامیش، نه تنها ترسی از جریانات کلان جهانی نداشته باشد" بلکه تکیه گاه همه کشورها و ملت های تحت سلطه جهان باشد.