مشکلات اقتصادی داخلی و فشارهای سیاسی خارجی که شرایط نامساعدی را رقم زده‌است، موجب شده تا گروه‌های مختلف از تشکل‌های اقتصادی تا جناح‌های سیاسی و شخصیت‌‌ها، نگران از شرایط، با انشتار نامه و بیانیه ضمن ارائه راهکارهایی برای حل مشکلات و گذر از بحران کنونی، دغدغه‌های خود از آسیب دیدن کشور و نظام را بیان کرده‌اند.
به گزارش خبرنگار جهان اقتصاد، اولین نامه‌ها و بیانیه‌ها توسط تشکل‌های اقتصادی مختلف که در رأس آنها می‌توان به اتاق بازرگانی ایران به عنوان عالی‌ترین نهاد بخش خصوصی اشاره کرد، تهیه و منتشرشد.
فعالان بخش خصوصی و اقتصاددانان با تجربه سال‌ها فعالیت اقتصادی پیش از دیگران و با پیش‌بینی اتفاقاتی که امروز گریبان اقتصاد کشور را گرفته‌است، شرایط را گوشزد و راهکارهای ارائه دادند.
اما متاسفانه بی‌اعتنایی به توصیه‌های ایشان موجب شد تا اقتصاد کشور مسیری رو به بحران را طی کرده و در شرایط سخت قرارگیرد و این در حالی است که خصومت‌های دیرینه برخی کشورها که در رأس آنها آمریکا قراردارد به فراهم کردن مقدمات بازگرداندن تحریم‌های ایران منجرشد و موضوع باعث شد تا جو روانی پیش آمده، موجب تشدید تبعات بحران اقتصادی شود.
با سخت‌تر شدن شرایط اقتصادی کشور که به تعطیلی تعداد زیادی واحدهای تولیدی، تجاری و صنفی و بیکار شدن تعداد زیادی از نیروهای کار منتهی شد، نگرانی‌ها از آسیب دیدن کشور بیشترشد و تکرار برخی تجمعات اعتراضی به شرایط اقتصادی که از سوی دشمنانه و مخالفان کشور با برداشت‌های سیاسی همراه شد، نگرانی‌ها را افزایش داد.
این روند موجب شد تا علاوه بر تشکل‌ها، گروه‌ها و افراد اقتصادی، گروه‌ها و افراد سیاسی نیز با احساس نگرانی برای کشور و درک شرایط حساس پیش آمده، با تحریر نامه‌هایی خطاب به رئیس جمهوری و اعضای کابینه و همچنین انتشار بیانیه‌های مختلف، ضمن ابراز نگرانی از شرایط پیش آمده و ارائه راهکار برای حل مشکلات، اعلام آمادگی کنند که از ر آنچه در توان دارند برای کمک به دولت و کشور دریغ نکنند.
در این میان یکی از گروه‌های پیشرو در تحریری نامه‌ای خطاب به رئیس جمهوری، جمعی از اقتصاددانان نهادگرا بودند که ۲۰ راهکار برای برون رفت از شرایط اقتصادی کنونی را مطرح کردند.
این نامه به امضاء ۳۸ نفر از اقتصاددانان صاحبنام کشور از جمله فرشاد‌مؤمنی، میرحسین موسوی، محمد‌رضا یوسفی، کمال اطهاری و غلامحسین حسن‌تاش رسید.
پس از آن از جمله نامه‌هایی که از شرایط ابراز نگرانی و راه‌هایی برای برون رفت مطرح‌کرده بود، نامه حجت‌الاسلام سیدمحمد خاتمی رئیس دولت اصلاحات بود که ضمن حمایت از دولت، ۱۵ راهکار برای خروج از شرایط کنونی ارائه کرده‌بود و از دولت گخواست تا عمل به این ۱۵ مورد، مانع آسیب دیدن کشور شود.
به دنبال انتشار نامه سیدمحمد خاتمی، جمعی از چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب با نیز با امضاء نامه که مؤید و مؤکد سخنان رئیس دولت اصلاحات بود، از دولت خواستند تا ضمن عمل به این توصیه‌ها مانع افزایش مشکلات شود.
نه فعال و چهره سیاسی که این نامه را تحریر و امضاء کرده‌اند عبارتند از بهزاد نبوی، محمد سلامتی، محسن آرمین، مصطفی تاجزاده، فیض‌الله عرب سرخی، محمد کیانوش راد، عبدالله ناصری، جواد امام و علی باقری هستند که در این بیانیه ضمن مروری بر وضع موجود به ارایه راهکارهایی برای برون رفت کشور از شرایط موجود پرداختند.
اما نگرانی از وضع موجود محدود به گروه‌های اقتصادی اصلاح‌طلب و حامی دولت نشده و گروه‌های اصولگرا نیز نگران از شرایط موجود، وارد میدان شده و همراهی و همکاری با دولت و کمک به حل مشکلات کشور را اعلام‌کردند.
۵۰ نفر از اقتصاددانان کشور که از نظر سیاسی گرایش اصولگرایی دارند نیز با انتشار بیانیه ضمن انتقاد به شرایط موجود و روند نفت فروشی برای تأمین مخارج کشور، به دشمنی‌های خارجی اشاره کرده و با ارائه پیشنهاداتی برای حل مشکلات، دولت را برای به کارگیری نیروهای توانمند، بالاخص از میانه جوانان نخبه کشور تشویق کرده‌اند.
در میان این گروه از فعالان اقتصادی که این بیانیه را تحریر و منتشر کرده‌اند می‌توان به چهره‌هایی چون پرویز داودی، غلامرضا مصباحی مقدم، حسین امیری، حمد جمال خلیلیان و سعید فراهانی اشاره‌کرد.
در نگاهی به آنچه امروز کشور در حوزه اقتصاد داخلی و سیاست خارجی دچار آن شده‌است، دو نکته قابل توجه است، اول خوشحالی و پایکوبی دشمنان کشور که از افزایش مشکلات و اسیب دیدن کشور خشوحال هستند و. به انحاء مختلف تلاش می‌کنند با تحریک اذهان عمومی به نیات شوم خود نزدیک شوند.
نکته دوم که در مقابل این جریان قرار دارد، نگرانی و دلسوزی افراد شاخص درون کشور است، افرادی که در میان آنها از شاخص‌ترین چهره‌های اصلاح‌طلب تا برجسته‌ترین شخصیت‌های اصولگپرا وجود دارد، افراد و گروه‌هایی که بعضا و به دلایل مختلف به حاشیه رانده شده‌اند، اما امروز که کشور در شرایط سخت قرار گرفته‌است و به دلیل افزایش فشارها شاید مدیران دولت در شرایطی باشند که نتوانند به خوبی تصمیم بگیرند، پا به میدان گذاشته بی‌توجه به آنکه چه سمت و سویی دارند و پیش از این درچه شرایطی قرارداشته‌اند، تمام توان خود را تجهیز کرده و برای همراهی با دولت و کمک به کشور اعلام آمادگی کرده‌اند.
