علیرضا امامی فرد-گروه فرهنگی ایمیل:alireza_emami1992@yahoo.com کتاب مقدمه ای بر مدیریت گردشگری در دفتر پژوهشهای فرهنگی به تازگی به چاپ رسیده است. این کتاب به نویسندگی استیون جی.پیچ و ترجمه دکتر علی پارسائیان در ۱۲ فصل به نگارش درآمده است. در فصل اول به این سوال پاسخ می دهد که گردشگری در زمان کنونی: چرا گردشگری یک پدیده جهانی است که همه زندگی ما را در بر می گیرد؟ با تیتر گردشگری: منشاپیدایش،رشد و آینده به فصل دوم می رسیم. در این فصل به گردشگری کنار ساحل و گردشگری بعد از جنگ می پردازد. تیتر فصل ۳ این چنین است: تقاضا: چرا مردم به مسافرت می روند؟ این فصل به محصولات صنعت گردشگری ، انگیزه برای سفر، گردشگری و مسافر و.....پرداخته است. عنوان فصل چهارم، سیستم حمل و نقل در صنعت گردشگری: بخش یک، زمینی است که در آن به مسافرت با راه های آبی، سیستم حمل و نقل زمینی و.... می پردازد. فصل پنجم سیستم مل و نقل در صنعت گردشگری در بخش دوم را توضیح می دهد. تیتر فصل بعد، اقامتگاه ها و خدماتارائه شده در این مکان ها را مورد بررسی قرار داده است. در این فصل مهمان پذیری، استراحتگاه، انواع مهمان پذیر توضیح داده می شود. فصل هفتم صنعت گردشگری: عملیات و عرضه محصولات این صنعت را مفصل توضیح داده است که در آن شبکه های اجتماعی و گردشگری، مسافرت برای کار و.... توضیح داده می شود. فصل بعدی، جاذبه های گردشگری را برای خوانندگان شرح داده است. در این فصل طبقه بندی جاذبه های گردشگری، جاذبه های انگلستان و.....بررسی شده است. فصل نهم مدیریت صنعت گردشگری است که در آن به هدف مدیریت در سازمان گردشگری ارائه خدمات در صنعت گردشگری و...پرداخته شده است. فصل دهم صنعت گردشگری و بخش عمومی است. دولت و صنعت گردشگری، برنامه ریزی در صنعت گردشگری از عناوین مهم این فصل هستند. با عنوان بازدید کنندگان از یک مکان: مدیریت و اثرات ناشی از نوع مسافرت ها فصل آینده را مطالعه می کنیم. در این فصل جغرافیای گردشگری، صنعت گردشگری در اروپا، جغرافیای مسافران اروپایی برای خوانندگان توضیح داده شده است. فصل دوازدهم که آخرین فصل است با عنوان آینده صنعت گردشگری آغاز می شود. این فصل نیز نویسنده به توسعه و گسترش صنعت گردشگری، درک آینده صنعت گردشگری، بحران و فاجعه در صنعت گردشگری، فناوری و صنعت گردشگری و...پرداخته است. برای آشنایی بیشتر خوانندگان با این کتاب، ابتدای مقدمه فصل اول این کتاب را در زیر آورده ایم که با هم می خوانیم: هزاره جدید شاهد توجه فزاینده مردم به گذران ساعت های بیکاری بوده است، به ویژه شیوه گذران زمان بیکاری و اوقات فراغت. برخی از صاحب نظران پا را از این مرز هم فراتر گذاشته و ابراز کرده اند که ما زندگی خود را بر اساس شیوه استفاده از این پدیده و معنی یا مفهومی که برای افراد و خانواده دارد، تعریف می کنیم و این نشان دهنده محوری است که فعالیت های زمان بیکاری حول آن می چرخد. از این دیدگاه ، این پدیده نشان دهنده توجه روز افزون مردم و شیوه ای است که افراد این دوره های زمانی(ساعت های بیکاری) را می گذرانند. به ویژه ساعت ها یا زمان هایی که آنها صرف مسافرت و گذراندن روزهای تعطیل(یعنی روزهایی که نشان دهنده زمان بیکاری آنهاست) می کنند. این توجه روزافزون به شکل یک پدیده بین المللی در آمده است و آن را گردشگری می نامند. یعنی استفاده از زمان بیکاری ( اوقات فراغت) برای بازدید از مکان ها، مقصد ها و نقطه های مختلف که اغلب در روزهای تعطیل به عمل می آید و مسافرت ها انجام می شود. « سازمان بین المللی گردشگری وابسته به سازمان ملل» برآورد کرده است که فعالیت های اقتصادی مسافرت و گردشگری وابسته به حدود ۶ میلیارد دلار می رسد و انتظار می رود تا سال ۲۰۱۵ به ۱۰ میلیارد دلار برسد. از دیدگاه یک معیار سنجش یا مقیاس جهانی، در مسافرت و گردشگری حدود ۲۳۵ میلیون شغل وجود دارد، یعنی برابر با ۸ درصد نیروی مشغول به کار در دنیا و درآمدی برابر با  ۹ درصد ناخالص تولید داخلی همه کشورها.