غلامرضا ظرفیان- فعال سیاسی هرکنشی در سطح جامعه در هر شرایط واکنش خاص خود را همراه دارد. ایجاد کنش‌ها و واکنش‌ها در جامعه در اشکال مختلف به برخی رفتارها از سوی سیاسیون باز می‌گردد. از جمله می‌توان اعتراضات اخیر را به کنش‌ها و سیاست ورزی های بدون تکیه به چارچوب‌های اخلاقی نسبت دارد. واقعیت آن است که درگیری‌های سیاسی دستاوردی برای مردم ندارد و هرگونه امید به‌آینده را با چالش‌های اساسی روبرو می‌کند. درگیری‌های سیاسی بی‌حاصل به هم افزایی موارد کوچک و اتفاقی می انجامد و به صورت درست و نامتوازن در جامعه بروز و ظهور پیدا می‌کند. این درگیری‌های باعث میشود که مردم به این نتییجه برسند ه اصحاب سیاست ورزی در ایران تنها به منافع شخصی خود اهتمام دارند و نوعی خود شیفتگی از این روش‌های غیر اخلاقی مانند مچ‌گیری‌ها بدون حاصل از چهره سیاست‌مداران به جامعه انتقال داده شود. ضمن اینکه تنش‌های سیاسی آسیب دیگری را متوجه سیاسیون کرده و باعث نوعی خود بینی و مضاعف بینی برای اشخاص و کوچک بینی رقبای سیاسی می‌شود. البته این نکته را هم باید در نظر گرفت که برخی رسانه‌های معلوم‌الحال که همواره در فضای تنش‌آلوده می‌توانند نظریات توام با بی‌انصافی را در جامعه ترویج دهند در چنین شرایطی نوعی پوست خربزه زیر پای سیاسیون قرار داده به جامعه را به سمت و سوی تنش حرکت می‌دهند. به طوری‌که فرد بدون اینکه بداند در چه فضایی به سخن می پردازد، به تخریب نزدیکان سیاسی و گرایش‌های فکری نزدیک به خود به نام نقد داخلی جناح‌های سیاسی بپردازد. نباید بازی‌هایی که توسط برخی افراد ساخته و پرداخته میشود را در جامعه بزرگ نمایی کرد. زیرا ایجاد چنین فضای تنش آلودی در میان دو جناح سیاسی کشور باعث ایجاد نوعی کدورت و خود برتر بینی و قهرسیاسی می‌شود، به طوری که هرگونه زمینه گفت و گوی ملی بین جناح‌های مختلف برای رسیدن به مفهوم و راهکار مشترک از بین می رود. جامعه سیاسی ایران با توجه به شرایط فعلی نیازمند نوعی آرامش سیاسی برای رسیدن به مفهومی مشترک برای آغاز گفت و گو‌های ملی است. در جامعه‌ای که هیچ‌گونه تعاملی بین جناح های سیاسی مختلف وجود ندارد، قهر حاکم خواهد شد. در چنین جامعه حرکت گروه‌های سیاسی در جهت تخریب منافع ملی خواهد بود. از این رو باید کوشید از هرگونه فضای تنش آلود در کشور پرهیز کرد تا نوعی همه فهمی برای اصلاحات به وجود آید.