شفقنا نوشت: آنچه می خوانید مقاله ای با عنوان «ترامپی که درون ما است» از روزنامه النهار لبنان است که به قلم غسان حجار تحریر شده است. به گزارش سروریس ترجمه شفقنا متن مقاله به این شرح است: به دور از تحلیل سیاست‌های خارجی دونالد ترامپ و پیامدهایی که اجرای این سیاست‌ها، دنیا را به سوی جنگ و بحران‌های بین‌المللی می‌کشانَد، باید گفت که انتقاد اعراب و مسلمانان و حتی برخی مسیحیان، از رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا جدید نابه‌جا است؛ زیرا خود آن‌ها هم در کنش‌ها و رفتارهاهایشان چیزی از او کم ندارند. اگر نژادپرستی شیوه‌های متفاوتی دارد که ترامپ یکی از آن‌ها را به کار گرفته، منتقدانش، و از جمله خود ما هم چنین می‌کنیم. تمام این شیوه‌ها از جانب هر کسی که باشد، با قوانین جهانی حقوق بشر، و حتی با پیش‌پاافتاده‌ترین حقوق طبیعی انسان که هیچ قانون یا مصوّبه، یا عرف و سنتی نمی‌تواند آن را محدود کند، منافات دارد. سیاستی که ترامپ برای ایجاد محدودیت ورود به این کشور در پیش گرفت، تنها نسبت به اتباع هفت کشور مسلمان یا با اکثریت مسلمان بود و نه همه کشورهای اسلامی؛ بنابراین اتباع کشورهای خلیج فارس و مصر را از ورود به کشورش باز نداشت و مانع ورود مسلمانان انگلیسی و فرانسوی و الجزایری و مراکشی نشد. او تنها با ادعای حمایت از ملتش، تصمیم گرفت برای سفر برخی از مسلمانان به آمریکا محدودیت‌هایی اعمال کند. حال به کشورهای عربی برگردیم؛ هر شهروند عرب برای رفتن به کشور عربی دیگر به روادید نیاز دارد و چه بسا ماه‌ها برای دریافت آن معطّل بماند، و حتی گاه برای همیشه از گرفتن آن محروم شود، بدون آن که مجالی برای پرسیدن دلیل آن داشته باشد. در جهان عرب همیشه با شهروندان عرب برخوردی بالادستی صورت می‌گیرد، و به عنوان مثال، حتی برای ورود به لبنان، تنها به شهروندان کشورهای ثروتمند ویزا داده می‌شود و دیپلمات‌های کشورهای فقیرتر برای دریافت ویزای لبنان با دشواری‌های بیشتری روبه‌رو هستند. اگر ترامپ ظالم است، حاکمان عرب همه ستمگرند، هم‌میهنان خود را به قتل می‌رسانند؛ چرا که در پی هستند یا از حاکمان کشورهای خود خواسته‌اند که از سلطه‌گری دست بردارند، این ماجرا را در لیبی و عراق و مصر و دیگر کشورها بسیار دیده‌ایم، و نمونه‌های بسیاری را پیش روی خود داریم. بدین ترتیب، چه کسی به عرب‌ها ظلم بیشتری را روا می‌دارد: ترامپ یا حاکمان خودشان؟ ترامپ در برابر مسلمانان نژادگرایی می‌کند و از این سو، مسلمانان هم بر ضد هم‌وطنان مسیحی‌شان که حتی هنوز به آن‌ها همانند اهل ذمه می‌نگرند ـ بی آن که نامی از این عنوان ببرند ـ و حتی نظام‌هایی که با غرب رابطه بهتری دارند، هیچ حقی را برای آن‌ها قائل نیستند. مسیحیان جهان عرب نیز، هم‌چون مسلمانان، با کارگران سیاه‌پوست خود که در خانه‌ها و صنایع و پمپ‌بنزین‌ها کار می‌کنند، رفتاری نژادگرایانه و برخوردی تحقیرآمیز دارند و حتی زنان کارگر را از حق تعطیل و تفریح و رفت‌وآمد، و گاه از خوراک و آسایش محروم می‌سازند. اگر ترامپ اولویت کار برای کارگران آمریکایی را هدف گرفته است، برنامه‌ای را در پیش گرفته که امروزه همه کشورهای عربی به آن می‌پردازند؛ لبنان از کارگران سوری می‌نالد و با آن‌ها مبارزه می‌کند، کشورهای خلیج فارس از عربستان گرفته تا امارات و دیگران، قوانینی را برای تعدیل نیروی کار بیگانه تصویب کرده‌اند تا کارگران بومی را جایگزین آن‌ها کنند. درست است که آن‌چه گفتیم کارهای ترامپ را توجیه نمی‌کند و ایالات متحده، با آن پیشینه آزادی و دموکراسی فاصله درازی با کاروان عقب‌مانده کشورهای ما دارد، اما در حقیقت، کسانی که ترامپ را به باد انتقاد می‌گیرند، پیش از آن که سخنی بگویند باید اندکی هم در برابر آینه بایستند و قبل از هر چیز، به ایجاد تغییر در رفتارهای خود و برنامه‌های کشورشان بپردازند.