امير ارشياء
در روزهاي اخير خبر محکوميت معاون اول دولت قبل بسياري از اصولگرايان منتقد دولت را با شوک غيرمنتظره اي مواجه کرد‎.‎
با اين وجود، آن‌ها به سرعت مشغول توجيه اقدامات معاون اول دولت خود و حتي نسبت دادن آن‌ها به اصلاح‌طلبان و اعتدالگرايان شدند. اين جريان سياسي حتي پا را فراتر گذاشته و براي خود به خاطر تشکر از آن‌چه افشاي تخلفات فرد محکوم عنوان مي کردند، همايش و جشن تقدير هم برگزار کردند‎.‎

در اين بلبشو، يکي از وزراي نفت پرتعداد دولت پيشين، همچنان مشغول فرافکني در خصوص کارنامه خود و تخريب و حمله به وزارت نفت دولت تدبير و اميد است‎.‎
ميرکاظمي اين بار ادعاهاي متعدد ديگري را مطرح کرده که اغلب آن‌ها در تمامي اظهارنظرهاي او تکرار مي شوند. او مدعي شده: "وزارت نفت به رييس جمهور و مجلس اطلاعات غلط مي‌دهد"، "ارائه مطالب کذب براي وزير نفت  يک عادت شده است"، "زنگنه از زمان در دست گرفتن پست وزارت نفت هيچ عملکردي به جز سياه‌نمايي نداشته است"، "زماني که چنين فردي در راس اين وزارتخانه قرار مي‌گيرد که سابقه سياسي داشته و به فتنه‌گري‌هاي خود ادامه مي‌دهد هيچ توقعي نمي‌توان از او داشت"، "پارس جنوبي را به اسم اولويت دادن به بعضي فازها تعطيل کرده‌اند" و‎ ...‎
نکته قابل تأمل اين‌که، اين ادعاها، که برخي از آن‌ها حتي بوي تهمت و توهين نيز مي‌دهد، تنها براي فرار از پاسخ‌گويي درباره بخشي از عملکرد ميرکاظمي در دوران تصدي وزارت نفت توسط اين نماينده تندرو بيان شده است‎.‎
بر اين اساس، بيژن زنگنه وزير نفت 29 دي در همايش پنجاهمين سالگرد تأسيس شرکت ملي پتروشيمي، گفته بود: "بي‌تدبيري باعث عدم توسعه صنعت پتروشيمي شد نه تحريم‌ها. چرا از درآمدهاي هنگفت چند صد ميليارد دلاري نفت در ‏‎8‎‏ سال گذشته حتي يک دلار در صنعت پتروشيمي سرمايه‌گذاري نشد و اگر امکان فاينانس خارجي وجود نداشت چرا از اين همه درآمد ‏‎10‎‏ ميليارد دلار به پتروشيمي‌ها ندادند‎."‎
همين سوال، وزير نفت اسبق را برآشفته کرده و چندمين حمله او به دولت تدبير و اميد در طول يک سال و 5 ماه گذشته را باعث شده است‎.‎
اين‌که انتقادات نفتي به ميرکاظمي سپرده شده، البته شايد از بدبياري‌هاي او هم تلقي شود؛ چراکه اگر تصميم احمدي نژاد براي تعويض مداوم وزراي نفتش نبود، ميرکاظمي هرگز صندلي وزارت نفت را تجربه نمي‌کرد تا اکنون کارشناس و متخصص اين حوزه در بين همفکرانش باشد‎.‎
رييس جمهور پيشين در سال 84 قرار بود نفت را بر سفره مردم بياورد اما چند ماه وزارت نفتش حتي وزير هم نداشت، پس از آن هم دو وزير مختلف را تحمل نکرد تا يکي از همفکرانش را به اين وزارتخانه آورد. اما کارنامه وزير نفت همفکر او، بيش از حد نگران کننده بود؛ ماجراي تصميم عجيب وزير در خصوص سوآپ نفت درياي خزر، ناکامي کامل در توسعه فازهاي مختلف پارس جنوبي، برکناري ها و استخدام هاي عجيب در وزارتخانه، کاهش توليد گاز، ماجراي بنزين هاي پتروشيمي و بسياري مسائل ديگر باعث شد تا رييس جمهور سابق حتي يار همفکرش را نيز بيش از اين تحمل نکرده و او را هم تغيير دهد‎.‎
اکنون پس از سال‌ها، ميرکاظمي نه تنها به هيچ يک از اين موارد پاسخ قانع کننده نمي‌دهد، بلکه در هر فرصتي، با شديدترين لحن ممکن، و البته با فرافکني، سياست‌هاي نفتي دولت تدبير و اميد را زير سوال مي‌برد. اگرچه دقيقا معلوم نيست معيارهاي انتخاب ميرکاظمي براي وزارت نفت چه بوده است اما واقعا اگر رييس جمهور پيشين، او را به جاي وزارت نفت، در همان وزارتخانه بازرگاني نگاه مي داشت يا مسئوليت ديگري به او مي داد، امروز ميرکاظمي مسئول حمله به کدام ارگان دولت تدبير و اميد بود و جانشين او براي تخريب وزارت نفت که بود؟‎!‎