سعید تقی‌پور- روز جمعه ۲۹ اردیبهشت ماه ۱۳۹۶ همه ملت ایران، یعنی بخش اعظم واجدان شرایط شرکت در انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای اسلامی شهرها و روستاها به پای صندوق‌ای اخذ رای در سراسر کشور و حتی در سراسر جهان رفتند و رای خودشان برای گزینش رییس جمهوری کشور برای دوره ۴ ساله تا سال ۱۴۰۰ را برگزیدند. همین طور مردم در شهرها و روستاها اعضای شوراهای اسلامی شهر و یا روستاهای خود را انتخاب کردند تا در دوره ۴ ساله بعدی به امر شهر وروستایشان بپردازند و امور خودشان را اداره کنند.
در روزها و هفته‌های پیش از انتخابات رقابت‌های تبلیغاتی در مراحلی وارد حالت‌های تند شد و از فاز رقابت برای جلب توجه رای دهندگان به مراحل تخریب و توهین نزدیک شد. برخی از این بی اخلاقی‌ها را در مناظره‌ها و برنامه‌های تلویزیونی نامزدها دیدیم و بسیاری دیگر را در ارائه اسناد و مدارک ساختگی و یا تلفیق‌‌هایی از اسند و مدارک با تحلیل‌ها و برداشت‌های نادرست دیده شدند. این رفتارها بدون تردید اگر به دستور و یا سفارش نامزدها نبوده باشد قطعا بدون اطلاع و هماهنگی آنان هم منتشر نشده‌اند.
در دوره های پیشین هم شاهد بودیم که بنای تهمت و تخریب و دروغ در مقابل دوربین‌های تلویزیون گذاشته شد و کسی که نامزد انتخابات بود و برای اداره کشور ادعا داشت به جای ارائه برنامه روشن برای اداره کشور و استدلال برای دفاع از برنامه و روش خود در دو دوره مداوم همجنان به تهاجم به شخصیت، سوابق و حتی حریم خصوصی نامزد مقابل خود پرداخت و توانست با این شیوه و ایجاد بلوا و آشوب در ذهن جامعه اداره امور کشور را برای دوره ای که می‌توانست دوره‌ای از حیث اقتصادی تاریخ‌ساز و شکوفا باشد، به دوره‌ای تاریک و سیاه تبدیل کند که تا دهه‌های آینده آسیب‌ها و خسارات آن جبران ناپذیر تلقی می‌شود.
اما در این دوره هم کسانی تلاش کردند تا با تأسی به همان شیوه به جای ارائه برنامه و تصویری روشن از آن‌چه برای اداره کشور در چهار سال آینده تدارک دیده‌اند با اتهام زدن به این و آن، فرافکنی و گریز از ارائه برنامه روشن با جوسازی و تخریب آراء مردم را به سوی خودشان جلب کنند.
این شیوه اگرچه در دوره‌ای توانست زمام اور کشور را به دست افان ناصالحی بسپارد که منجر به خسارات فراوانی هم شد اما تکرار آن در هر دوره ممکن نیست. جمله معروفی هست که می‌گوید همه مردم را برای همیشه نمی‌توان فریب داد.
مردم ایران این بار با آگاهی و روشن بینی نسبت به نتایج دوره‌های پیشین و مشاهده دست‌آوردهای رأی خودشان به دولت یازدهم با چشم باز و آگاهی کامل به پای صندوق‌های رأی رفته‌اند و رأی‌های خودشان را به صندوق ریخته‌اند و تا ساعاتی دیگر نتیجه مشارکت خودشان در تعیین سرنوشت کشور را خواهند دید. این نتیجه هرچه که باشد تمام ملت ایران برنده آن هستند و این مفهوم به جهانیان نشان داده شد که در ایران امروز بالاترین میزان اتکا به آراء مردم وجود دارد، امری که دست کم در منطقه خاورمیانه و آسیای مرکزی مشابه آن یافته نمی‌شود.
بنابر این میتوان گفت که باشناختی که از روحیات نامزدهای انتخابات این دوره وجود دارد پس از امنخابات و اعلام نتایج، میزام واقعی مقبولیت خود را دریابند و اگر مردم ایران آراء و عقاید آنان را برای احاطه بر د.لت و اداره کشور نامناسب تشخیص داده‌اند، این تشخیص را برای خود غنیمتی فرض کنند و در دورانی که بار مسئولیت بر دوش آنان نیست به مطالعه بررسی درباره شیوه‌های معرفی خود بپردازند و در باره انطباق بیشتر یافته‌های خودشان و خواسته‌های مردم بیش از پیش به مطالعه بپردازند.
مردمی هم که در انتخابات به نامزد پیروز انتخابات رأی داده‌اند به طور طبیعی خود را پیروز می‌دانند. اما آنان که به نامزد غیر پیروز رأی داده‌اند هم باید با همراهی و پشتیبانی نامزد مرد توجه خود به بررسی علت‌ها و دلایل عدم اقبال مردم به آنان بپردازند و در مراحل بعدی بیش از پیش خود را با خواست اکثریت مردم منطبق سازند. اگر چنین شود میتوان گفت که همه مردم ایران در این انتخابات پیروز شده‌اند و بایت همه به هم از نامزد پیروز انتخابات حکتیت و پشتیبانی کنیم تا با انرژی بیشتر به اداره امور کشور بپردازد و راه را برای حل مشکلات پیشِ‌رو باز کند.
