استفاده بی رویه آب، مناطق پسته خیز ایران را تهدید می کند و به ویژه در اثرخشکسالی و برداشت بی رویه آب کشت پسته در استان کرمان در حال نابود شدن است. پایگاه خبری «چنل نیوزآسیا» درگزارشی با بررسی وضعیت یکی از روستاهای جنوب کشورکه مدتهاست با پدیده شوم برداشت بی رویه آبهای زیرزمینی مواجه شده است از روند رو به تخریب پسته کاری در استان کرمان خبر داده است. دراین گزارش آمده است: درختان پسته در روستایی در جنوب ایران مدتهاست خشکیده اند. سفره های آب زیرزمینی در اثر دهه ها استفاده بی رویه کشاورزی و هدررفت آب، به اتمام رسیده اند. آخرین کشاورزان منطقه به همراه خانواده هایشان ۱۰ سال پیش اینجا را ترک کرده اند و روستا خالی از سکنه شده است. پسته مهمترین کالای صادراتی ایران پس از نفت است. سال گذشته ۲۵۰ هزار تن پسته درایران تولید شد. در استان کرمان در جنوب ایران، پسته همواره یکی از محصولات تولیدی اصلی کشاورزان بوده است، اما با تغییرات آب و هوایی و کشت بی رویه، این صنعت درحال نابود شدن است. درنزدیکی شهر سیرجان، تعداد زیادی چاه های آب خشک شده دیده می شود. به گفته حسن علی فیروز آبادی، که حدود ۵۰ سال در روستای ایزد آباد در نزدیکی این منطقه زندگی کرده کشاورزی در این منطقه نابود شده است. بعضی از درخت های پسته حسن علی آنقدر عمر دارند که دوران طلایی شاه عباس صفوی در قرن هفدهم را به یاد بیاورند، اما آب شور منطقه برگ های آنان را زرد کرده است. او گفت: وقتی من بچه بودم این چاه ۶ تا ۱۰ متر عمق داشت، اما اکنون عمق چاه ۱۵۰ متر است، اما آب آن تلخ و شور است. این روستا قبلا ساکنین زیادی داشت. بیشتر کسانی که از اینجا رفته اند الان کارگر یا راننده شده اند. ۱۰ سال که بگذرد دیگر چیزی از اینجا نخواهد ماند. ایران با ۲ چالش اساسی مواجه است. مقابله با خشکسالی سراسری چندین ساله که نشانه چندانی از فروکش کردن آن دیده نمی شود و تلاش برای متقاعد کردن کشاورزان جهت متوقف کردن استفاده کنترل نشده از آب موجود. حدود ۳۰۰هزار مورد از ۷۵۰هزار پمپ آب موجود درایران غیرقانونی هستند. این یکی از دلایل عمده کاهش سفره های آب زیرزمینی در ایران است. درسال ۲۰۱۳، اتاق بازرگانی ایران تحقیقی را انجام داد که نشان می داد، استان کرمان درحال از دست دادن سالانه ۲۰هزار هکتار ازمزارع پسته خود به دلیل بیابان زایی است. برای قرن های متمادی، ایران از یکی از پیچیده ترین سیستم های آبیاری جهان استفاده می کرد. شبکه ای از کانال های زیرزمینی تحت عنوان «قنات» که آب را از زیر کوه ها به دشت های خشک منتقل می ساخت. اما با آمدن پمپ های آب برقی وسیاست های آشفته یک قرن گذشته، توجه چندانی به حفاظت از آب نشد و سیاست خودکفایی درتولید مواد غذایی در دوران تحریم ها آسیب بیشتری به منابع آبی وارد ساخت. محسن ناصری، عضو دفتر ملی تغییرات آب و هوایی در تهران گفت: ما به آرامی درحال عبور از این توهم دیرینه هستیم که منابع (آب) بی پایان هستند.