رضا قنبری-در ۳۶ سالی که از عمر مجلس شورای اسلامی در کشورمان میگذرد،صحن علنی پارلمان ایران شاهد اتفاقهای ریز ودرشتی بوده که هر کدام از آنها می تواند حاوی درس ها وعبرت های فراوانی برای بازیگران عرصه سیاست در ایران باشد.از رای عدم کفایت سیاسی به ابوالحسن بنی صدردراولین دوره مجلس که قدرت سیاسی نمایندگان ملت را در جمهوری اسلامی تثبیت کرد تا استعفای جناح اکثریت در مجلس ششم که به دلیل اعتراض به نحوه احراز صلاحیت ها، راه خروج از حاکمیت و قهر با صندوق آرا را برگزید.و یا یکشنبه سیاه مجلس نهم که محمود احمدی نژاد در روز استیضاح وزیر کارش با نمایش فیلم دوربین مخفی جلسه مرتضوی و فاضل لاریجانی انشقاقی ماندگار بر جریان اصولگرایی وارد نمود.اما اکنون در کمتر از یک ماه مانده به انتخابات و در حالی که بسیاری از نامزدهای اصلاح طلب از حضور در رقابت ها باز مانده اند شاید یادآوری یکی ازاین رویدادها بیش از همه سود مند باشد. زمانی که حدود یکسال پیش علی مطهری در نطق پیش از دستورش با دفاع حقوق قضایی تمام ایرانیان و حل وفصل کدورت های سال ۸۸ با فریادهای((مرگ بر فتنه گر)) مخالفان مواجه شد و لحظاتی تریبون مجلس به صحنه کشمکش فیزیکی موافقان و مخالفان این نطق مبدل گشت.در واقع اگر چه فریادهای مصلحانه علی مطهری در ۲۱دی ماه ۹۳در دفاع از قانون اساسی بیان شد اما امروز در دوهفته مانده به انتخابات با نگاهی تازه به آن سخنان می توان دو فرض عمده سیاست ورزانی را که در سه دوره اخیر از حضور در پای صندوق های رای امتناع کرده اند را به چالش عمده کشید.
-بخشی از جامعه ایرانی با شاهد گرفتن موانع فراوانی که در برابر مجلس ششم و دولت محمد خاتمی قرار داشت و گفتمان بخش عمده ای از اصولگرایان-بعنوان بلوک اصلی قدرت در ایران-رسیدن به دموکراسی در چهارچوب فعلی را پرهزینه و کم فایده دانسته و معتقدند آزموده را آزمودن خطاست.اما در برابر این روش،عده ای دگر از ایرانیان- چون محمد خاتمی و هاشمی رفسنجانی- ترجیح می دهند با حضور در پای صندوق رای و انتخاب نمایندگانی با بیشترین نقاط اشتراک ولو اصولگرا چون علی مطهری، به دموکراسی عمل کنند!!ومگر نه انکه رای به بهترین گزینه موجود، تنها روش دمکراتیک برای اصلاح امور کشوراست.چه آنکه حتی دموکراسی های وارداتی و دستوری در بعضی از کشورهای خاورمیانه به دلیل فقدان فرهنگ تساهل و مداراو رفع نشدن پیش نیازهای فرهنگی ،اجتماعی و اقتصادی جوانمرگ شده اند.درواقع اصلاح طلبی در مختصات جمهوری اسلامی امروز بیش ازنظریه پردازی و اشتراک جملات قصار در فضاهای مجازی به عملگرایی،واقع بینی و انباشت تجارب انتخاباتی نیازمند است تا صندوق رای را در فرهنگ سیاسی تثبیت کند.
-بخشی دیگر از قهر کنندگان با صندوق آرا در انتخابات پیشین به یکدستی سلایق سیاسی نامزدها معترض بودند. استدلالی که امروز نیز با توجه به نحوه احراز صلاحیت ها-که حتی سخت گیرانه تر از دوره های پیشین است-کم وبیش از بعضی از حوزه ها شنیده می شود.در واقع این علت از دوره چهارم مجلس شورای اسلامی که بخشی از نامزدهای مجمع روحانیون مبارز رد صلاحیت شده اند آغاز و امروز به نامزدهای اعتدال وتوسعه وحتی رهروان ولایت تسری یافته است وبا کاهش رقابت ها باعث شده برای مثال بعضی از کاندیداها با سیصد هزار رای-کمتر از ده درصد واجدان شرایط- نماینده پایتخت شوند.استدلالی که البته ابطالش بیش از همه و بخوبی در بررسی برجام در مجلس شورای اسلامی خودنمایی کرد، زمانی که اگر همان نمایندگان اصولگرایی که در زمان انتخابات میان آنها فرقی دیده نمیشد،میخواستن به روش ((دفن در سیمان))یکدست عمل کنند،زحمات طاقت فرسا و دو ساله تیم هسته ای و بزرگترین قول دولت تدبیر وامید به ملت ناکام باقی می ماند.اما برجام بخوبی عیان ساخت که می توان با بخشی از اصولگرایان برای رسیدن به اهداف ملی ائتلاف های امیدبخش ایجاد کرد.چنانکه علی مطهری که در دفاع از جمهوریت نظام بیشترین تلاش ها را در چهار سال اخیر انجام داده ومقبولیت بسیار زیادی در بدنه اجتماعی اصلاح طلبان یافته است در دورهای پیشین در لیست انتخاباتی اصلاح طلبان قرار نداشته است.
در پایان اینکه در دو هفته مانده به انتخابات و در حالی که رقیب اصولگرا چند روزیست لیست تهران خود را منتشر کرده است باقی ماندن حامیان دولت در زمین نحوه تعیین صلاحیت وانتقاد از شورای نگهبان بازی با حاصل جمع صفر است و نتیجه ی جز صرف انرژی در جهتی بی حاصل نخواهد داشت و اقناع حامیان دولت و اصلاح طلبان جهت حضور در پای صندوق های رای تنها راه برای برای برداشتن گامی نو در راه دموکراسی است.
