فرید موسوی فعال سیاسی اصلاح طلب هر چند این روزها بحث انتخابات ریاست جمهوری داغ است اما، نباید فراموش کرد که انتخابات شورای شهر هم اهمیت بالایی دارد و برحسب اتفاقاتی که طی ۱۲ سال اخیر در شورای شهر و شهرداری تهران رخ داده  باید این عرصه را جدی گرفت و حماسه هفتم اسفند در ۲۹ خرداد امسال تکرار شود. جریان اصلاحات و بدنه اجتماعی آنها  باید بررسی کنند که  در سال ۸۴ در چه موقعیتی  قرار داشتند  و سال ۹۲  در چه موقعیتی قرار گرفتند و چرا امروز باید راهی که در سال ۹۲ آغاز کردیم را ادامه دهیم؟  در شرایطی که آقای خاتمی طراح گفت و گوی تمدن‌ها  با این طرح خود ورود سرمایه گذاری خارجی را تسهیل  و سرمایه گذاری درکشور به مسیر مطلوبی حرکت کرد، در دولت اصلاحات آمار بیکاری پایین آمد. اما در چنین فضایی «معجزه قرن» ظهور کرد و طی ۸ سال مدیریت کشور را برعهده داشت، رشد اقتصادی  منفی۶ درصد رساند. در نتیجه آمار بیکاری در دولت قبل افزایش یافت، وضعیت آموزش عالی و بهداشت اسفناک شد. تورم وحشتناک حاصل کار آنها بود. و قیمت  ارز سه برابر گردید در نتیجه ارزش پول ملی ایران به شدت سقوط کرد. اعمال اقتصادی و بی انظباطی مالی دولت هشتم موجب ایجاد رکود اقتصادی شد اما، پوپولیست‌ها  پس از انتخابات ۸۸  با  توزیع  یارانه  از عمیق تر شدن رکود جلوگیری کردند.  در دولت دوم احمدی نژاد تحریم‌ها چالش  جدیدی برای  اقتصاد ایجاد کرد. معلوم نبود نفت ما کجا و به جیب چه کسانی می‌رود.  از دل تحریم‌ها بابک زنجانی‌ها سر در آوردند و اموال مردم ایران را به تاراج بردند. تبعات اجتماعی مدیریتی که می‌گفتند جهانی است قدرت خرید  مردم ایران را کاهش داد و مردم مجبور شدند به سراغ اجناس درجه چندم چینی بروند.  رئیس دولت قبل بابت ۸ سال مدیریت جهانی، برای مردم ایران فقر  به ارمغان آورد و حاضر نشد از مردم عذر خواهی کند.  در چنین  شرایطی اصلاح طلبان وارد انتخابات سال ۹۲ شده و مردم با حضورشان مسیر دیگری را شروع کردند. سال ۹۲  که آقای روحانی دولت را تحویل گرفت، حتی  مشخص نبود دولت چقدر بدهی دارد تا اینکه بعد از مدت‌ها بررسی مشخص شد دولت ۷۰۰ هزار میلیارد تومان بدهکار است.  زمانی که روحانی دولت را تحویل گرفت ماشینی اقتصاد ایران  با سرعت ۴۰۰ کیلومتر در حال سقوط ته دره بود. اما روحانی بر حسب تجارب و صداقت  سقوط اقتصاد ایران را کم کرد.  بحث انتخابات  ۲۹ اردیبهشت ۹۶ بحث انتخاب یک فر نیست، بحث انتخاب یک مسیر است که باید ادامه پیدا کند. راهی که خرداد ۹۲ شروع شده امروز باید ادامه پیدا کند و تثبیت شود. در غیر این صورت مشخص نیست کشور وارد چه مسیری شود. این روزها با بررسی صحنه انتخابات به این نتیجه می‌‌رسیم که اتفاقات ۸ ساله در حال ظهور است. این در حالی است که شهرداری تهران که آقای قالیباف ۱۲ سال مدیریت آن را بر عهده داشته است ۶۲ هزار میلیارد بدهی دارد. این بدهی را چه کسی باید پرداخت کند؟