با وجود آنکه مسئولان از افزایش گردشگران خبر میدهند اما هتلداران از روند کاهش ضریب اشغال اتاقهایشان میگویند.
به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی، چندیست دوران پسا تحریم را تجربه میکنیم و مسئولان از حضور گردشگران خبر میدهند اما همچنان شاهد روند کاهش ضریب اشغال هتلها هستیم.
«جمشید حمزه زاده» رییس جامعه هتلداران ایران با اعلام این خبر گفت: «با وجود آنکه آمار مسئولان گردشگری از افزایش تعداد گردشگران خبر میدهد اما ضریب اشغال هتلها روبه کاهش است.»
به گفته او، از نخستین روزهای سال جاری تاکنون، هتلهای کشور به طور میانگین با ۱۵ درصد کاهش ضریب اشغال روبهرو بودهاند و این روند نه تنها متوقف نشدهاست بلکه ادامه دارد و احتمال آن میرود تا در ماههای آینده به ۲۰ درصد نیز برسد. در واقع میتوان گفت رکود بر حوزه هتلداری حاکم شدهاست.
حمزه زاده در ادامه به افزایش تعداد مسافران خارجی و آمارهایی که ارائه میشود اشاره کرد و گفت: «درست است که تعداد گردشگران خارجی افزایش داشته اما تاثیر آن تنها در چند شهر از کشور قابل پیگیری است به طور مثال وضعیت اشغال هتلهای تهران و اصفهان و یزد خوب بودهاست ولی سایر شهرها با کاهش ضریب اقامت روبهرو هستند.
او افزود: «باید توجه داشت که بیشتر مسافران هتلها، گردشگران داخلی هستند که با توجه به وضعیت اقتصادی و کم شدن توان خرید مردم، مسافران داخلی اقامت در خانه مسافرها و چادرها و کمپها و مراکز اقامتی ارزانتر را ترجیح میدهند.»
رییس جامعه هتلداران ایران در پاسخ به اینکه چرا در چنین وضعیت هتلداران نرخ اتاقهای خود را کاهش نمیدهند تا بتوانند مسافر جذب کنند گفت: «برای هتلداران به صرفه نیست تا قیمتی پایینتر ارائه دهند. از یک سو ۳۵ درصد نرخ دریافتی به عوارضها و مالیاتهای مختلف باز میگردد و از دیگر سو با هزینههایی از جمله بازسازی و کاهش استهلاک روبهرو هستند. هزینههایی که مراکز غیر مجاز از پرداخت آن مبرا هستند.»
با این وجود به گفته حمزهزاده بیشتر هتلداران به سوی ارائه تخفیف رو آوردند و حتی تا ۵۰ درصد تخفیف میدهند؛ اما بازهم مسافر کم است و چراغ هتلها خاموش است.
اما این تخفیفها و کاهش نرخ با چالشهای دیگری درحوزه هتلداری همراه است چراکه هتلدار نه تنها نرخ اتاق را کاهش میدهد بلکه کیفیت خدمات را نیز کاهش میدهد.
حمزهزاده در این باره گفت: «مسئولان دولتی میتوانند با کاهش عوارض و مالیاتها راه را برای فعالان حوزه گردشگری هموار سازند. اما با وجود آنکه همه سازمانها و ارگانها از توسعه گردشگری صحبت میکنند، کسی کاری برای پیشبرد آن نمیکند. در واقع منافع ملی فدای منافع سازمانها شدهاست.»