اکبر صداقت –پژوهشگر فنی تحقیق و توسعه معادن-صنعت واژه ای مغفول و مهجور مانده در ایران است و دلیل اصلی این مهجورماندن عدم تحلیل و استراتژی ارکانی است که در این سازمان فعالیت می کنند.
بهتراست بدانیم چرا این سازمان و وراثان آن دچار از هم گسیختگی و زوال اند و چگونه فقط به یک صادر کننده دستورالعمل تبدیل شده اند.
نکته قابل توجهی که اعضای این سازمان را از تکاپو و نوآوری بازداشت این بود که خلاقیت اعضا هیچ تاثیری در موقعیت های سازمانی و مالی آنها نداشته است.
واقعیت این امر این بود که به دلیل تحولات روز، تصمیماتی اتخاذ گردیده که عمدتا غیرکارشناسی و شتاب زده بوده و صرفا دلیل اجرای آن ملاحظات امنیتی بود که در وهله اول وضعیت کشور و بعد از آن سیستم کلی صنعت، معدن و تجارت را در وضعیت فوق العاده قرارداد.
در آخرین تحلیل های سال ۱۳۹۶ با توجه به شرایط روز که شامل وضعیت موجود صنعت و تولید کشور ، تحولات بازارهای جهانی و شاخص های پیشرفت برای سال ۱۳۹۷ تبیین شد ، حفظ شرایط تولید حتی بدون افزایش ۱% در تولید بود .
بدیهی است کارشناسان باتوجه به فرآیندهای رخ داده در مذاکرات ایران با ۵+۱ که به برجام منتهی گردیده بود نویدی تازه برای رشد اقتصادی و افزایش سرانه تولید ناخالص داخلی را پیش بینی می نمودند .
برجام در واقع فرصتی بود که ظرفیت های خاص را برای ما ایجاد می کرد، اگرچه این بسته پیشنهادی باید برای همه اعضای این کنواسیون تعهدآور می گشت، که در آن صورت بسیار عالی و قابل تفسیر بود، اما شرایط سیاسی و اقتصادی کشورهای حاضر در این فرآیند از یک سو و رشد علمی ایران از سوی دیگر برای تمام کشورهای حاضر در دهکده جهانی بسیار مضطرب کننده بود، به طوریکه در نهایت با استفاده از بازیگری به نام ترامپ که هیچ آگاهی از قوانین و مناسبات جهانی نداشت این پروسه را برهم زدند.
درجنگ نظامی برای تسلیم کشوری که حاضر به پذیرش استعمار و استعثمارنیست با حمله های نظامی به جغرافیای سرزمینی، جغرافیای صنعتی ، جغرافیای فرهنگی و.... با تمام توان می خواهند آن کشور را به تصرف خود در بیاورند.
در ابتدای انقلاب اسلامی ایران ، حمله نظامی به کشور آغاز شد در اولین روزهای این دفاع مقدس به دلیل عدم توانمندی مدیران وکارشناسان آن روزهای سازمان های تصمیم گیر برای ایران و تعدادی عناصر خود فروش و معلوم الحال، پهنه ای از وسعت جغرافیایی ایران عزیز درگیر جنگ بصورت مستقیم و در بخش های دیگر دایم خرابکارهایی به عمد صورت می پذیرفت تا شهروندان این جامعه را به یاس و ناامیدواری از این فرآیند وادار نمایند .
این روزها دایما کلماتی مانند جنگ اقتصادی را می شنویم یا می خوانیم ولی چارچوب های آن را درک نمی کنیم، دقیقا مانند روزهای اول جنگ تحمیلی که هیچ درکی از تجاوز به جغرافیای این سرزمین را نداشتیم و به تسویه حساب های گروه ها و احزاب سیاسی خود مشغول بودیم تا سهم بیشتری از انقلاب پابرهنگان و مستضعفین کسب نماییم .
قرار نیست از این فضای پیش آمده ما نیز بهره برداری سیاسی کنیم فقط به نکته ای بسنده خواهم کرد ، در دفاع مقدس از یک منطقه کوچک جغرافیایی در شهر تهران ( منطقه ۱۷ ) با بیشترین تراکم جمعیتی ۴۰۰۰ هزار سرو سرافراز تقدیم ایران اسلامی شد آنهم از پابرهنگان و مستضعفین این جامعه ، پس بدانیم اگر جنگ اقتصادی است، مستضعفان و پابرهنگان ایران پهناورحاضرند بازهم شهید ، مفقودالاثر ، آزاده و جانباز تقدیم شهروندان آینده این مرز و بوم کنند.
پس این از پیاده نظام اقتصادی که همیشه در بطن فرازوفرود جامعه وجود دارد؛ حال اگر جنگ اقتصادی و صنعتی وجود دارد پس لازمه آن استفاده از عناصری توانمند و جهادی است که تجربه زندگی با اقشار پایین دست جامعه را به دوش بکشند ، نه اینکه خود دارای حقوق نجومی ، فرزندان در راس مدیریت شرکت های رانتی و با پاسپورت های چند ملیتی باشند .
در دهه اول فعالیت تولیدگنندگان در انقلاب اسلامی با رویکرد اینکه مجموعه انقلاب اسلامی در تفکر با نظام سرمایه داری مخالف است ، تفسیر به رای هایی صورت پذیرفت ، سازمان های اقتصادی و صنعتی عظیم دچارتلاطم فکری و فرهنگی گردید و از بین رفتند ، فقط لوگو و آرم شرکت ها برروی اسناد و مدارک در آرشیوها موجود است ( تفکری ویرانگر براساس ایدئولوژی انقلاب های فراسازمانی ).
پدیده دیگری که صنعت این مرز و بوم را با تهدید روبرو کرد، احداث شهرک های صنعتی با تفسیر ایجاد اقتصادهای محلی برای توسعه منطقه ای بود ولی این طرح از ابتدا محکوم به شکست بود، بدیهی است متخصصان می دانند در این پروسه فرآیند قیمت تولید محصول به دلیل حجم تولید، بسیار گرانتر از مجموعه های صنعتی خارجی که محصول مشابه را تولید می کنند خواهد بود، نتیجه آن ایجاد تفکر واردات به دلیل غیراقتصادی بودن تولید محصول نهایی و ورشکستگی تولیدکنندگان با سرمایه گذاری اندک بود.
(نکته بسیار مهمی که باید برآن تاکید کرد این است که استراتژی سال ۱۳۹۸ با این پیشینه اقتصادی و عوامل معلوم الحالی که در این سالها به عنوان اتاق های فکر برنامه ریزی و ایجاد رانت صنعتی برای مجموعه های کاملا صنعتی که فقط بر روی کاغذ ایجاد شده اند ، باید تبیین گردد).
هر گونه تفکر یا تئوری اقتصادی و صنعتی که منجر به هرگونه فریز کردن صنعتی و اقتصادی وضعیت کشور برای دست یابی و برون رفت از وضعیت حاضر باشد مطرود است .
دکترین صنعتی و اقتصادی کشور در سال ۱۳۹۷ حفظ شرایط تولید بود، و ما باید با این تفکر وارد سال ۱۳۹۸ می شدیم چراکه ضربات جبران ناپذیری در سال گذشته به جامعه صنعتی و مصرف کننده عام برخورد داشت، این تفکر بدان معناست که تولید باید صورت پذیرد و باید هزینه های تولید کاهش یابد تا محصول نهایی تولید ارزانتر به دست مصرف کننده داخلی در بازار برسد .
البته این استراتژی نیازمند عواملی مانند یارانه تولید ، کاهش ارزش ارز ، کنترل کامل مرزها جهت هرگونه قاچاق کالا ، واردات منطبق بر شرایط تولید و ایجاد زیرساخت های تولید محصولات وارداتی است و البته استفاده از دیپلماسی صنعتی و سیاسی برای ایجاد راهکارهای توسعه و سرمایه گذاری در کشور با ارایه تعاریفی نوین و کاربردی برای فتحی کامل در شرایط جنگ اقتصادی را نباید از یاد برد.
