سیدرضا قنبری- یکی از موضوعات مهم رسانه‌ای کشور پس از انتخابات حواشی ایجاد شده در مورد نحوه چینش مدیران در دولت وشهرداری تهران است. مباحثی که با انتخاب وزرای کابینه دوازدهم در فضای سیاسی آغاز و سپس با هشتک ژن-خوب به فضای اجتماعی کشیده شد تا منتخبان تازه ملت در مورد نخستین تصمیم‌های خویش از سوی افکار عمومی تحت فشار قرار بگیرند. فشارهایی که نشان از سختی کار اصلاح‌طلبانی دارد که قصد دارند در سال‌های آتی اعتماد حاکمیت و بدنه اجتماعی را هم‌زمان کسب کنند. در این یادداشت به سه محور از این انتقادات پرداخته می‌شود.
-مردان بازنشسته: یکی از محورهای مهم انتقادها استفاده چشم‌گیر از مردان بازنشسته در پست‌های کلیدی کشور است که با مطالبات رای دهندگان و شعارهای اصلاح‌طلبان در ایجاد فرصت برابر برای ایرانیان فاصله دارد. در واقع جوانان و زنان به عنوان فعال‌ترین بخش حامی لیست امید و حسن روحانی انتظار دارند که مراکز انتخابی کشور راه را برای حضور تمامی اقشار در بخش‌های تصمیم‌ساز هموارتر کند. مطالبه‌ای که اگر چه به حق است اما اگر با قانون‌مداری و شایسته‌سالاری همراه نباشد به سرعت به نتایج معکوس و ناگوار خواهد رسید. البته این سخن به معنای ندیده گرفتن مطالبه به حق برخی از گروه‌های آسیب دیده در چند سال اخیر نیست. افرادی که بدلیل گسل ایجاد شده بین اصلاح‌طلبان و سیستم مدیریتی کشور در یک دهه اخیر متحمل تبعیض‌های استخدامی و مشکلات مالی شده‌اند. اما این دلایل نباید به تجربه ناگوار آزمون و خطا در دولت محمود احمدی نژاد و کاهش بهره‌وری کشور منجر شود. بنابراین به‌نظر می‌آید راه حضور جوانان و زنان در وزرات‌خانه‌ها و نهادهای مهم از شورای شهر، احزاب و سمن‌ها ... می‌گذرد. راهی که خوشبختانه در چند سال اخیر با حضور پررنگ زنان و جوانان در عرصه عمومی بسیار فراخ شده است.
-جابه‌جایی‌های اتوبوسی: پس از استقرار دکتر نجفی در شهرداری برخی از جریان‌های سیاسی و رسانه‌ها با انتقاد به ابقای بعضی از مدیران محمد‌باقر قالیباف آن را نشانه ضعف و عقب‌نشینی ایشان دانسته و به آن واکنش نشان دادند. اما اگر محمد علی نجفی نیز چون برخی از برادران اصول‌گرا از دربان تا مدیرکل شهرداری‌ها را تغییر دهد آنگاه سرنوشت شعارهایی چون "ایران برای همه ایرانیان" به کجا خواهد رسید. چه آن‌که یکی از دلایل اقبال دوباره مردم به اصلاح‌طلبان در انتخابات شوراها نگاه باز این جریان برای ارتباط و کار با همه نیروهای داخلی و خارجی است. اتفاقا استفاده از تمام مدیران پاک‌دست و کارآمد می‌تواند با افزایش تعادل در کشور از همه ظرفیت‌ها برای مبارزه با فساد سیستمی استفاده کرده و البته صداقت حامیان محمد خاتمی را در طرح شعارهایی چون "آشتی ملی" نشان دهد چرا که اکنون و در موضع قدرت بهتر می‌توان با طرح چنین ایده‌ای کشور را به هم‌گرایی نزدیک کرد.
ژن-مرغوب: افزایش بی‌سابقه فارغ‌التحصیلان دانشگاهی، بالا رفتن سن ازدواج و هم‌چنین رشد بیکاری در برخی از نقاط کشور به بیش از بیست درصد باعث شده که مشکل کاریابی آرام آرام با خارج شدن از یک دردسر شخصی و خانوادگی، تحت عنوانی چون ژن-مرغوب به فضای اجتماعی-سیاسی سرریز کند. در واقع ژن -مرغوب به لولای اعتراض جوانانی مبدل شده که به سیکل بسته انتخاب مدیران و افزایش بیکاری معترض هستند و حداقل انتظاراشان از حاکمیت رعایت عدالت و انصاف در تقسیم مشاغل موجود در کشور است. مشکلی که با در گیر کردن بخش عمده‌ای از طبقه متوسط به خصوص در شهرستان‌ها باعث شد در انتخابات اخیر تقریبا همه نامزدها شعارهای اقتصادی-والبته در برخی موارد تخیلی- خود را حول آن متمرکز کنند. در واقع جمهوری اسلامی اکنون با میلیون‌ها جوان روبه‌روست که پس از صرف هزینه‌های فراوان و کسب مدارک تحصیلی از دولت انتظار دارند شرایط شغل مناسب و مرتبط با رشته تحصیلی را برای آنان فراهم سازد. مطالبه‌ای که اگر در دولت دوم روحانی اهمیت آن برای تمامی تصمیم‌گیران روشن نشود به تضعیف نهاد خانواده، مهاجرت نخبگان و کاهش سرمایه‌های اجتماعی منجر خواهدشد.
نکته پایانی آن‌که مراکز قدرت در کشور به حتم از میزان علاقه مردم در تعیین سرنوشت و مشارکت در امور جمهوری اسلامی آگاهند. پیوندی که خوشبختانه در بهار امسال بار دیگر با حضور هفتاد درصدی در انتخابات محکم شد و به طور حتم با افزایش اعتماد به همه اقشار اعم از زنان، جوانان، اقوام و مذاهب مختلف در مدیریت ایران هم‌چنان استوار خواهد ماند.
