شیوع و فراگیر شدن ویروس کرونا، بخشهای مختلف کشور را با چالشهای جدی روبرو کردهاست و در حالی که برخی اقشار چون پزشکان و پرستاران، ایثارگرانه در خط مقدم مقابله با این ویروس تلاش میکنند و واقعا شایسته عنوان مدافعان سلامت و جان باختگان این اقشار لایق دریافت عنوان ارزشمند شهید هستند، متأسفانه در بخشهایی دیگر شاهد رفتارهایی هستیم که هیچ نشانی از ارزشهای انسانیت و شرافت در آنها دبده نمیشود.
منفعتطلبی، سودجویی، خودخواهی و بیاعتنایی و بیتفاوتی برخی افراد و مجموعهها نسبت به مشکلات این روزهای هموطنانشان، تا به آنجا که باعث شرمساری است که نام ایشان را هموطن نامید.
گذشته از گروه سودجو و منفعتطلب محتکران، گروهی دیگر از افزایش تقاضای ایجاد شده برای مواد ضدعفونی کننده، سواستفاده کرده و با تولید محصولات غیراستاندارد، یا تغییر ترکیب مواد ضدعفونی کننده با اضافه کردن مواد دیگر چون آب، اثرگذاری این مواد را از بین میبرند، بیتوجه به اینکه مصرفکننده به محصول خریداری شده اعتماد کرده و امیدوار است که از گزند این ویروس در امان بماند.
گروه دوم برخی از تولیدکنندگان و توزیعکنندگان منفعتطلب هستند، آنها که به جای افزایش تولید ماسک و دستکش، برای فروشگاهها و واحدهای صنفی شرط میگذارند که اقلام پرمصرف این روزها را به شرطی تأمین میکنند که فروشگاه متقاضی از دیگر محصولات ایشان نیز به میزانی که تعیین شده خریداری کند.
وقتی محتکران، متقلبان و کمفروشان را در کفه ترازوی مقایسه بگذاریم، تعیین میزان انحطاط و اینکه کدام یک پستتر هستند، کاری سخت به نظر میرسد، اما وقتی تعداد افراد اینچنینی بیشتر میشود و متوجه میشویم که سودجویی و منفعتطلبی فقط به بازار اقلام بهداشتی پرمصرف این روزها محدود نمیشود، به این نتیجه میرسیم که برای سنجش میزان پستی افراد و گروههای منفعتطلب، ترازو کارساز نیست و باید سرشماری عمومی انجام داد، چراکه جمعیت گروه دیگری که بیتوجه به مشکلات هموطنانشان فقط به منافع خود فکر میکنند، زیادتر است.
اینکه کرونا بسیاری از کسب و کارها را از رونق انداخته و متوقف کرده، امری غیرفابل انکار است، اما شرایط ویژهای که این ویروس بر کشور تحمیل کرده از روزهای ابتدایی اسفندماه آغاز شدهاست و این بیانصافی است که بسیاری بنگاهها، مؤسسات و کارفرمایان، حقوق، عیدی و پاداش یک سال فعالیت کارگران و کارمندان خود را نادیده گرفته و حواله به آینده میدهند.
متأسفانه در میان بنگاههایی که این رفتار را پیش گرفتهاند، نام برخی ابرشرکتها و مؤسسات دیده میشود که پرداخت حقوق و عیدی کارگران و کارمندانشان در لیست هزینه و درآمد، عددی ناقابل است و با این حال بیتوجه به اینکه بدون دریافت حقوق چه بر سر معیشت خانواده کارگران میآید، شب عید ایشان را دست خالی روانه کردهاند.
جای تأسف دارد که در میان هموطنانمان هستند، افرادی که وجودشان تا این اندازه از انسانیت و شرافت فاصله دارد.