مهدی رضایی فر- کارشناس مالی شهرداری تهران دستفروشی یکی از معضلات این روزهای کلان شهر هاست. با توجه به شرایط اقتصادی کشور نمی توان آنها را تحت فشار قرار داد. گرچه از طرفی باید توجه کرد که بی اهمیت بودن به این قشر از جامعه و نبود مدیریت و نظارت بر فعالیت آنها باعث می شود که این نوع فعالیت قارچ گونه در جامعه رشد کند و از نظر اقتصادی به بسیاری از کسانی که صاحب سرقفلی مغازه ای هستند و در آن به فعالیتی مشغولند، آسیب ببینند. چند سال پیش در پانزده خرداد، دستفروشی کارد را به استخوان کسبه بازار بزرگ تهران رسانده بود. تا جایی که مردم برای عبور و مرور عادی خود دچار مشکل شده بودند. گرچه برخی از مردم معتقد بودند که وجود دستفروش در بازار به سود کسبه نیز هست اما نتایج و اعتراض شاغلین مغازه های پانزده خرداد این ادعا را رد می کرد. دستفروشی در بازار بزرگ تهران و برخی از معابر پر تردد مانند چهارراه ولیعصر باعث شده بود تا افراد عموما بیکار به بساط گستری گرایش پیدا کنند. نیاز است که این مسئلهچند زاویه بررسی شود. شاید عده ای معتقد باشند که باید با این گروه از افراد سخت برخورد کرد و اجازه نداد که چنین رفتاری در سطح جامعه گسترش پیدا کند. چنین فعالیتهایی باعث مزاحمت برای مردم و کسبه منطقه خواهد شد و کسانی که شغل دستفروشی را انتخاب کردند از پرداختن مالیات، آب و برق و موارد این چنینی معاف هستند و همین امر سبب می شود تا کالای آنها بسیار ارزان تر از اجناس مغازه قیمت گذاری شود و طبیعتا گرایش غالب مردم به خریدن اجناس ارزان قیمت است. اما دیدگاه دیگر در خصوص بساط گسترها، دیدگاه متفاوت تری است. حامیان این دیدگاه معتقدند سرکوب افرادی که مشغول دستفروشی هستند آسیب های اجتماعی جبران ناپذیری را برای جامعه خواهد داشت. اگر بخواهیم به این موضوع دقیق تر نگاه کنیم، متوجه خواهیم شد که نظر دیدگاه دوم بسیار هوشمندانه تر است. کسانی که در سن جوانی مشغول به کار نباشند، می توانند مشکلاتی را برای جامعه به وجود بیاورند. اما منصفانه تر این است که نظر گروه اول را نیز برای تحلیل در نظر بگیریم. شاید بهترین راه ساماندهی این گروه از افراد باشد. به نظر می رسد که مدیریت شهرداری کلان شهرها به این نتیجه رسیده اند که سرکوب دستفروشان کار مناسبی نیست و از طرفی دیگر متوجه شده اند که برای این گروه از افراد باید اشتغالزایی با مدیریتی درست در سطح شهر ایجاد کرد. ولی نکته قابل توجه اینجاست که مدیریت آنها، اگر صحیح نباشد مشکلات را بیشتر از گذشته خواهد کرد. این روزها شاهد این هستیم که شرایطی در سالن های چند ایستگاه مترو قرار داده شده و عده ای در آن مشغول به کار هستند. این راه در نگاه اول تحقق ساماندهی بساط گستری است اما باید به این نکته نیز توجه کرد که هر مکانی می تواند برای هر چنین مشکلی انتخاب شود یا خیر؟ به نظر می رسد که برای حل آن باید مواردی از قبیل زیبایی شهر و فاکتورهای دیگر را نیز در نظر گرفت.