رویا ایلکا ایمیل بخش اول نشست ریشه های بحران اقتصادی در ایران و راه حل های برون رفت از آن با حضور فرشاد مومنی اقتصاددان و پروفسور محسن مسرت(استاد اقتصاد دانشگاه ازنابروک آلمان) در موسسه دین و اقتصاد، برگزار شد. به گزارش خبرنگار جهان اقتصاد،در ابتدای این نشست فرشاد مومنی با بیان اینکه نهادگراهای تاریخی در بحث های درخشانی که در زمینه مساله توسعه و توسعه نیافتگی ارائه کردند بر این مساله تاکید دارند که هر کشوری که بخواهد از دورهای باطل توسعه نیافتگی و بحران های کوچک و بزرگی که در این چهارچوب با آن روبه رو می شود خارج شود باید ابتدا مشکل خودرا در سطح اندیشه و معرفت حل و فصل کند. مومنی تصریح کرد: حل و فصل کردن این مساله بدین معناست که ابتدا باید آن بلوغ فکری پدید آید که ما عنوان های اندیشه شکل گیری وضع موجود را خوب بشناسیم و تازمانی که چنین شناختی حاصل نشود برون رفت از مشکلات امکان پذیر نیست. وی ادامه داد: در مرحله بعدی باید یک چهارچوب اندیشه ای مشخص برای جایگزینی وضعیت مطلوب بعد از کنار گذاشتن وضعیت پربحران کنونی موضوعیت پیدا کند. مومنی با اشاره به اینکه در ایران برای اینکه در هردوی این زمینه ها به یک نصابی از موفقیت دست پیدا کنیم با چالش روبه رو هستیم،گفت: به این دلیل که رشد بی سابقه و فاجعه آمیز بخش های غیر مولد به آن ها این امکان را داده که به شیوه های مختلف بر روی ذهنیت نظام تصمیم گیری و تخصیص منابع دستکاری کنند. این اقتصاددان افزود:یکی از مسائل کلیدی در این زمینه این است که مامتوجه شویم ریشه اصلی ضربه هایی که به اقتصاد ملی  جهت آسیب پذیرتر کردن وارد می شود، کجاست. وی خاطرنشان کرد: نهادگراهای تاریخی معتقدند که ریشه اصلی مساله اینست که بنیه تولید ملی بعنوان یک نظام حیات جمعی در نزد سیاست گذاران، قاعده گذاران و پرنفوذها کم اهمیت تلقی می شود و تصوری صورت بندی می شود مبنی بر اینکه ما می توانیم از طریق ترویج مناسبات مبتنی بر سوداگری، واردات،دلالی و رباخواری و...از عهده بحران های کشور بربیاییم. مومنی افزود: یکی از شیوه های غیرمتعارف این است که دادن عدد و رقم های گیج کننده برای غیر متخصص ها نظام تصمیم گیری را دچار توهم موفقیت می کند و اگر واقعا یک مجموعه ای تمرکز کند به طرز اطلاع رسانی به مسئولین کشور و عامه مردم در زمینه ماجرای خلق خودکفایی شغلی شما می بینید که غوغایی در این زمینه وجود دارد. این استاددانشگاه ادامه داد: در لابلای انبوهی از داده های متفاوت و متعارضی که در این زمینه مطرح می شود بخش هایی از واقعیت هم وجود دارد اما برای یک سازه ذهنی فاقد تخصص کافی به هیچ وجه راهگشایی ندارد. وی با بیان اینکه از نقطعه عطف آغاز اجرای برنامه تعدیل ساختاری در ایران تا امروز علی رغم اینکه در سطح نظر و ادعا همه می گویند که اول تا آخر سرنوشت کشور توسط انسان ها رقم می خورد داده های آماری از سرشماری سال های ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۵ نشان می دهد به طور متوسط حدود۲٫۳ جمعیت در سنین فعالیت در ایران نقشی در تولید ملی نداشته اند که این مساله نیازمند ژرف کاوی است . مومنی ادامه داد: در این دوره نرخ مشارکت نیز حدود ۳۹ درصد بوده یعنی اندکی بیش از ۱٫۳ جمعیت در سنین فعالیت توانستند صاحب شغل شوند.