کدخبر: 77374
19:45
1396/11/09
جوان های تئاتری با مشکلات اقتصادی فراوانی مواجه هستند
جوان های تئاتری با مشکلات اقتصادی فراوانی مواجه هستند
علیرضا امامی فرد-گروه فرهنگی
تئاتر هنری است که روز به روز در ایران شناخته تر می شود و مردم بیشتر از گذشته به آن بها می دهند. تعداد سالنهای خصوصی در تهران و البته در چند شهر دیگر که زیاد نیست روز به روز در حال افزایش است و همین امر می توان نشان دهنده توجه بیشتر مردم به این هنر تاریخی باشد. البته این نکته را هم باید اضافه کرد که جوان های بیشتری به سمت این هنر گرایش پیدا کرده اند و امید است که در سالهای آینده نمایش های متنوع تری نسبت به امروز روی صحنه ببینیم. اما کسانی که در این هنر فعالیت می کنند با مشکلات متعددی مواجه هستند. به نظر می رسد این عرصه در ابتدا بسیار جذاب به نظر برسد اما هر کسی نمی تواند آن را تا مقصد ادامه دهد. شاید عده ای با این نظر موافق نباشند و با مثال زدن نمایش هایی از جمله الیور توئیست آن را نقض کنند اما باید یک نکته مهم را اشاره کرد. تعدادی از نمایش ها نام کارگردان،بازیگر مطرحی را یدک می کشند که مخاطبان با اعتماد به نام آنها نمایش را می بینند. این اتفاق بسیار مبارکی است اما سوال اساسی اینجا مطرح می شود که آیا نمایش های خوبی هم وجود دارد که جوانان آن را به روی صحنه می برند و اتفاقا چهره خیلی شناخته شده ای هم نیستند؟ آیا مردم به این قبیل نمایش ها بها می دهند و برای دیدنشان وقت می گذارند؟ شاید به جرات می توان پاسخ منفی به این دو سوال داد. جوانان با استعدادی در این عرصه شروع به فعالیت می کنند اما به خاطر وجود مشکلات فراوان آن را ادامه نمی دهند و همین امر می تواند ضربه بزرگی به هنر تئاتر در کشور وارد کند. برای آنکه بیشتر در رابطه با این موضوع صحبت کنیم، به سراغ کارگردان جوان این عرصه امیدرضا سپهری که قرار است نمایش رد را در آینده نزدیک به روی صحنه ببرد رفتیم و با او در رابطه با مشکلات این مسیر گفت و گویی داشتیم که در ادامه با هم می خوانیم:
*در ابتدا درباره نمایشی که به زودی روی صحنه می برید توضیح کوتاهی دهید.
نمایش رِدْ نمایشنامه ی بسیار جذاب و در عین حال متفاوتی دارد. فکر می کنم باید رد را در جمله کارهای اجتماعی قرار بدهیم. موضوع رد درمورد قسمتی از زندگی مارکوس روتکوویچ یا همان مارک روتکو نقاش جذاب قرن ٢٠ سبک اکسپرسیونیست انتزاعی است که با صحبت های کِن دستیارش وارد چالش هنری جدیدی می شود این نمایشنامه دراماتورژی شده و با تغییراتی در داستان به خصوص در پایان بندی به صورت موزیکال به زودی روی صحنه می رود.
*چه شد که تصمیم گرفتید این نمایش را اجرا کنید؟
دغدغه اصلی من همیشه هنر بوده است. جواب دادن به این سوال که هنر به چه چیزی اطلاق می شود و هنرمند واقعی چه کسی است برای من مورد اهمیت بوده و رِدْ به طور کامل و با داستانی از یک هنرمند خوش ذوق و ماهر خیلی زیبا اعماق و احساسات و ظرافت های یک هنرمند واقعی را شرح می دهد و چه دلیلی از این بهتر و چه نمایشنامه ای از این جذابتر؟
البته دلیل بعدی این است که در ایران اجرای مهمی از این نمایشنامه نشده است و همین امر برای من موقعیت خوبی بود تا متنی را که سال٢٠١٠ جایزه تونی بهترین نمایش نامه برادوی را گرفته است کار کنم.
*آیا برای گرفتن مجوز این نمایش مشکلاتی هم داشتید؟
نه ، البته مجوز متن و مترجم گرفته شده و بعید می دانم به مشکل خاصی در مبحث مجوزی برخورد بکنیم. البته باید اشاره کنم که هنوز تا اجرای ما چند ماهی فرصت وجود دارد و این راه، همچنان ناهمواری های خودش را خواهد داشت . اما برای من همیشه در این سالها بزرگترین مشکل سالن نمایشی بوده است، سال گذشته اثری که توسط سخت گیر ترین بازبین های ارزشیابی مرکز هنرهای نمایشی به عنوان یکی از بهترین کارهای سال انتخاب شد و در همان شب های اول با نقدهای خیلی مثبتی روبرو شد بعد از ١١ شب به دلیل مشکلاتی که با سالن ایجاد شد متوقف گردید. مشکلاتی که هر روز آدمها و گروه های دیگر در حالدست و پنجه نرم کردن با آن هستند! سال گذشته هیچ سالن دولتی از من و نمایش گروه من حمایت نکرد و ثمره ۶ ماه تلاش و هزینه زیاد و وقت گذاشتن ۵٠ نفر به ضرر ختم شد و هیچ کس هم پاسخگو نبود . فکر می کنم در این چند سال چه به صورت کیفی و چه بدلیل مستمر بودن فعالیت های نمایشی لیاقت اجرا در سالن های دولتی را پیدا کرده ام و امیدوارم حداقل مسئولین بنده را به حضور بپزیرند.
*اگر بخواهیم از نمایش رد دور شویم و نگاه کلی داشته باشیم می توانیم این سوال را بپرسیم که آیا شرایط این هنر نسبت به سالهای گذشته تغییر چشمگیری داشته است؟
بله قطعا در حال پیشرفت هستیم و هدف ها بزرگتر شده است. جوان ها بیشتر ریسک می کنند و سالن زیادی که امکانات خوبی هم دارند به لیست مکانهای قابل اجرا اضافه شده. البته جای تاسف است که اداره برخی از سالن ها تئاتر شبیه به اداره رستوران است تا یک مکان هنری. بازیگرهای سینما و تئاتر مشترک شده اند و بعد از سالها مخاطب تئاتر کمی عمومی تر شده است. ممیزی جان آدم را به لب نمی رساند و روز ب روز بیست کارهای خوب رو به افزایش است.یکی از مهم ترین عوامل بهبود و پیشرفت هنر تئاتر رقابتی شدن فضا است.
*قبول دارید که کسانی که تئاتر را به عنوان شغل خود انتخاب کرده اند با مشکلات مالی مواجه هستند؟
بدون شک بحث دستمزدها چیزی شبیه به فاجعه است و البته این مشکل خیلی غیر طبیعی نیست، چرا که دخل و خرج نمایش ها هنوز متعارف نشده است. فروش عموم تئاتر ها آنقدری نیست که تهیه کننده بتواند از عهده دستمزد دادن (نه حتی دستمزد مکفی !) به همه عوامل یک نمایش بر بیاد.
مشکل هزینه های وحشتناک سالن های نمایشی خصوصی و تقریبا نبودن سالن های دولتی هم یک بحث بسیار اساسی است.
کف دو و نیم میلیون تومنی ، یک و نیم میلیون تومنی و ...! پول کمی نیست که یک نمایش باید به ازای هر شب اجرا بپردازد.
*به نظر شما چه راه حلی برای بهبود شرایط موجود تیاتر وجود دارد؟
سر و سامان دادن به وضعیت سالن های خصوصی و ایجاد ضوابط و شرایط توسط مرکز هنرهای نمایشی برای انتخاب مدیر سالن ها و ضوابطشان و همچنین ایجاد گروه های مشاوره برای افراد تازه وارد به حوزه نمایش علی الخصوص کارگردانی می تواند به تئاتر کشورمان کمک شایانی کند. نکته دیگری که به گفته هایم باید اضافه کنم این است که با توجه به آن که هر هنری برای پیشرفت به پول و سرمایه گذاری احتیاج دارد بهترین راه، حضور عده ای که به تئاتر اشراف کامل دارند می باشد که سرمایه سرمایه گذاران را هدایت کنند تا به درستی در چرخه تولید قرار بگیرد و با بازگشت سرمایه، نمایش ها بیشتر شکل و شمایل نمایشی بگیرند و بیشتر شاهد نمایش بزرگ و متفاوت باشیم.
بهتر شدن وضعیت خانه تئاتر و مرکز هنرهای نمایشی با اضافه شدن نیروی جوان و خلاق به مجموعه هم قطعا به بهتر شدن وضعیت مدیریت حوزه نمایش کمک خواهد کرد و البته کلی کار دیگر که می شود تا چندین صفحه درموردش گفت و نوشت.
*در آخر چه صحبتی با خوانندگان این گفت و گو دارید؟
قطعا به کسانی که دغدغه هنر دارند پیشنهاد می کنم نمایش رد را که به زودی اجرا می شود را ببینند « رد» یک نمایش موزیکال است و مثل داستان یک عذرخواهی از آقای امانوئل دارای تک خوانی زیادی خواهد بود و تجربه ای خاص و نسبتا کامل از یک اثر موزیکال واقعی خواهد شد. اهنگساز نمایش میلاد مهدوی است که شنیدن کارش برای دوستداران موسیقی خارج از لطف نیست. مهدی فاطمی نسب هم که همیشه به عنوان مشاور هنری، طراح و دوست کنار من بوده در طراحی صحنه و لباس سنگ تمام گذاشته و فکر می کنم علاقه مندان به هنرهای تجسمی بیش از همه با این نمایش ارتباط برقرار میکنند.
