محمدصادق جوادی حصار -فعال سیاسی اصلاح‌طلب خراسان رضوی درانتظار انتصاب استاندار از سوی هیات دولت است. از سوی دیگر ائمه جمعه از دو بعد تبلیغی و حاکمیتی خود را مسئول اتفاقاتی که در هر استانی که در آن ماموریت دارند؛ می‌دانند. از این جهت ‌که قصد اجرای عدالت و تبلیغ و ترویج امور دینی را دارند؛ سعی می‌کنند نیروهای کار آمدی و شایسته‌ای درحوزه مسئولیت آنها در راس امور قرار بگیرند و از بعد حاکمیتی نیز چون در جامعه ایران باید ذیل سر فصل ولایت‌فقیه امورات صورت بگیرد؛ این نمایندگان و ائمه جمعه خود را مکلف و موظف می‌دانند که در روند امور تاثیر داشته باشند. به‌گونه‌ای که مدیران اجرایی هم سو و همگام با آرمان‌های نظام جمهوری اسلامی انتخاب شوند. البته سایر مسئولین از جمله رئیس جمهور نیزچنین دغدغه‌ای دارد. اما ائمه جمعه خود را مسئول می‌دانند که این مورد را دنبال کرده و با قرائت خاص خود انتصابات پیرامونی خود را مورد پیگیرد قرار می‌دهند. در نتیجه از دیر ‌باز ائمه جمعه و نمایندگان ولی فقیه درحوزه‌های مدیریت اعمال نظر می‌کنند. طبیعتا دخالت آنها به معنی عزل و نصب نیست، بلکه در معنای توصیه به وزیر کشور و دولت محترم است. هر چند دولت‌ها نیز از ائمه جمعه در هر استانی در برخی امور نظر خواهی می‌کنند. موضوع مرسومی که از سال‌های قبل تاکنون وجود داشته و خواهد داشت. اصولا نظر ائمه جمعه در انتخاب استانداران اعمال می‌شود و به‌ منویات آن ها جامع عمل پوشیده می‌ پوشانند؛ اما در عین اینکه بر اساس نظرات آنها امور فرهنگی هر شهری اعمال می‌شود هیچ‌گاه مشخص نیست حال که براساس خواسته آنها استاندارن مشخص می‌شود و بعضا استاندار ضعیفی انتخاب شده، چه کسی باید پاسخ گو باشد. مشکل همین است وگرنه هر دولتی باید از تمام ظرفیت‌ها و نظر ائمه جمعه و نمایندگان ولی فقیه استفاده کنند. البته درخراسان هنوز استاندار گذشته حاکم است و از قرار معلوم آخرین استانداری که مانند گذشته انتخاب خواهند شد، استاندار این خراسان خواهد بود. طبیعی است اگر قرار باشد استاندار خراسان انتخاب گردد؛ باید نظر همه مراجع قدرت سیاسی و فرهنگی را در این استان در نظر گرفته شود. اما واقعیت آن است که اعمال نظر یک طیف خاص در انتصابات شهرهای مختلف امر پسندیده نیست و بعید است امام جمعه خراسان چیزی بیش از مشورت را ارائه دهند. در نظر گرفتن سخن تمامی جریانات سیاسی در هر استانی بر انتخاب استانداران نه تنهاپدیده مذمومی نیست، بلکه قابل احترام است.