پنج شنبه 09 فروردین، 1403

کدخبر: 79798 19:05 1396/12/27
از روند کند اصلاحات نگرانم

از روند کند اصلاحات نگرانم

دسته‌بندی: بدون دسته‌بندی
از روند کند اصلاحات نگرانم

از روند کند اصلاحات نگرانم

دسته‌بندی: بدون دسته‌بندی

علیرضا امامی فرد-گروه سیاسی Alireza_emami1992@yahoo.com پروانه سلحشوری یکی از مدافعین جدی حقوق بانوان در مجلس از کند بودن روند اصلاحات نگران است. او نیز مانند بسیاری از مردم نمی داند که چه کسانی از حق قانونی بانوان جلوگیری می کنند و قوانینی را اجرا می کنند که در هیچ کجا نوشته نشده است. آمار و ارقامی که در هفته های گذشته منتشر شد نشان دهنده حضور پررنگ او در مجلس بوده که البته گاهی اوقات صحبت هایش هم با جنجال همراه بوده است. از جمله می توان به مصاحبه ای که در رابطه با لغو حجاب اجباری انجام داده بود اشاره کرد. با همه این تعاریف برخی مردم از رای خود به لیست امید ناراضی هستند و معتقدند که آنها موفق نشده اند تا مشکلی را حل کنند. علی الخصوص بانوان که این روزها با موانع بسیار زیادی رو به رو هستند و گاهی اوقات از مسئولین برای کمک به برطرف کردن مشکلات قطع امید کرده اند. بانوانی که در سال ۹۶ به جد اعتراض خود به قوانین نانوشته را به دور از خشونت و ایجاد مشکل نشان دادند. به همین خاطر به سراغ پروانه سلحشوری رفتیم تا از او چند سوال بپرسیم. سوالهایی که بهتر می تواند عملکرد این نماینده مجلس و سایر بانوان نماینده را روشن کند. در مدتی که در مجلس شورای اسلامی حضور داشتید چه برنامه هایی را دنبال کرده اید؟ از زمانی که فعالیتمان را در مجلس شورای اسلامی آغاز کردیم، برخلاف عده ای که معتقد هستند بانوان باید در خانه بنشینند و به جای فعالیت های اجتماعی، رفتن به ورزشگاه،  بچه داری کنند راهمان را ادامه دادیم. در این مدت بر حضور زنان در همه عرصه ها تاکید داشتم و به عنوان رئیس فراکسیون زنان وارد این مسئله شدم و به کمیسیونی تحت عنوان کمیسیون فرهنگی ورود پیدا کردم. همیه معتقد بودم که همه کارهایی که برای بانوان انجام می گیرد لطف در حق آنان نیست، بلکه یک حق طبیعی است که باید به این دسته از جامعه داده شود. سوالی که برای همه مطرح می شود این است که مگر پرسیده می شود که زنان با چه کسانی به سینما، تئاتر و یا نماز جمعه می روند؟ آیا کسی کاری با کسی دیگر دارد؟ زمانی که کسی وارد مکه شده و مشغول طواف دور خانه می شود و مرد و زن گرد هم می چرخند کسی با دید مسائل جنسیتی به آنها نگاه می کند؟ عده ای بنا بر سلیقه خود مشکلاتی را به بدنه مسائل اجتماعی کشور وارد کرده اند. به نظرم اگر در کاری موفق نبوده ایم بهتر است صراحتا بیان کنیم. اطمینان دارم با گفتن خطاهایمان هیچ مشکلی پیش نخواهد آمد. زیرا با چنین رفتاری دیگر راه اشتباهمان را ادامه نخواهیم داد و شروع به اصلاح کردنش خواهیم کرد. بارها عربستان و وضعیت این کشور را به سخره گرفتیم، اما در حال حاضر آنها می توانند ما را مسخره کنند. شاید در چند سال گذشته می توانستیم ادعا کنیم که عربستان از کشورمان از لحاظ مدنی و آزادی بانوان عقب تر است، اما اکنون چنین ادعایی خنده دار است. در گفت و گویی که در گذشته انجام داده بودم، صریحا هشدار دادم که این کشور محافظه کار روزی از ما جلوتر خواهد زد اما عده ای از دوستان من را به باد تمسخر گرفتند. ولی شاخص های جدید نشان می دهد که صحبت گذشته من درست از آب درآمده و اگر همین طور ادامه پیدا کند فاصله ما با عربستان بیشتر و بیشتر خواهد شد. درست است که ما از لحاظ آموزش و بهداشت از پاکستان شرایط بهتری داریم اما در حوزه سیاسی و بعضی از موارد دیگر حتی از پاکستان هم عقب تر هستیم و این یک فاجعه است. برای بسیاری این سوال پیش آمده که صحبت های خوب چه زمانی اجرایی می شود؟ عقیده من این است که این صحبتها تا حدودی عملیاتی شده است. اما باید اعتراف کنم که خود من هم از  سرعت به این کندی کلافه شده ام. قبل از آنکه نماینده مجلس شوم، مقاله ای نوشتم مبنی بر آنکه برخی از اقدامات آهسته پیش می رود تا اینکه به نتیجه برسد و تصور من بر این است که جنبش زنان چنین مسیری را در حال طی کردن است. واقعیت امر این است که ما چاره دیگری نداریم و باید با همین سرعت به اصطلاح لاک پشتی حرکت کنیم. متاسفانه بدنه جامعه آن طور که باید همراه مطالبات مدنی نیست. نسل جوان همراهی می کند اما در کل این یکدست بودن در کشور وجود ندارد و همه برای رسیدن به این حقوق یاری نمی رسانند. هنوز در برخی از خانواده ها قوانینی وجود دارد که مانع از رفتن پسر به استادیوم های ورزشی می شود و والدین معتقدند شرایط ورزشگاه ها به نفع تربیت فرزندانشان نیست. آیا می پذیرید که شرایط ورزشگاه های امروزی به خاطر نبود بانوان در ورزشگاه هاست؟ اصرار داریم که با تغییر شرایط چنین جوی شکسته شود. تقریبا دو سال دیگر شاهد انتخابات مجلس شورای اسلامی هستیم. آیا با این روند که مجلس پیش گرفته می توان امید به پیروزی اصلاحات در مجلس بعدی بود؟ با پرسشی مقدمه ای را برای پاسخ به این سوال مطرح می کنم. آیا قانونی وجود دارد که جلوی بانوان را از فعالیت های اجتماعی می گیرد؟ باید بگویم خیر. بسیاری از قوانین کشور نانوشته هست و مجلس در آنها قانون گذاری نکرده است. شفاف بگویید چه کسانی این قوانین نانوشته را در کشور پیاده می کنند؟ خود من هم نمی دانم. اما قطعا کسانی که این قوانین را اجرا می کنند قدرت بیشتری از نمایندگان مردم دارند و در بسیاری از موارد جلوی ما هم می گیرند. اما می توان به صورت غیر مستقیم به موضوع پی برد. در شورای فرهنگی بحثی مطرح شد مبنی بر اینکه آقای مکارم شیرازی اعلام کردند زن ها حق ورود به ورزشگاه ها را ندارند و دولت به هیچ وجه نباید این موضوع را دنبال کند و حتی طرح سوال از این موضوع هم باید منتفی شود. در صورتی که در آنجا هم اعلام کردم که ایشان مرجع تقلید و قابل احترامند اما دستوراتشان برای مقلدشان محترم است و عمومی نیست. در همین جا سوالی مطرح می شود که این روزها می شود از مردم بسیاری آن را شنید. برخی از مردم این پرسش برایشان پیش آمده که اگر دیگران برای ما تصمیم می گیرند چرا باید رای بدهیم و اصلا اگر قرار است آقای مکارم برای ما قوانینی اعمال کند پس چرا به آقای روحانی رای داده ایم؟ متاسفانه باید بگویم که چنین شرایطی برقرار است. آقای روحانی امسال در برخی از موارد در حوزه زنان کوتاهی کردند و مهمترین آنها نگذاشتن وزیر زن در کابینه بود. گفتند نشد اما هیچ وقت نگفتند چرا نشد! اجرا شدن قوانین دست قوه مجریه است نه قوه مقننه. اگر قوه مجریه اعلام کند که ورود بانوان به ورزشگاه منعی ندارد هیچ مشکلی پیش نخواهد آمد. گرچه وزارت ورزش همیشه اعلام کرده است که تلاشمان را برای رفع این مشکل می کنیم. موارد بسیار مهم تری از ورود بانوان به ورزشگاه هم وجود دارد که به آن ها کمتر پرداخته شده و این موضوع بخشی از مطالبات زنان است. بسیای از فرصت ها در کشور وجود دارد که برای قشر دختران نادیده گرفته می شود و مانند ورزشگاه سر و صدایی هم ایجاد نمی کند. به عنوان مثال عضو شدن بانوان در هیات علمی دانشگاه ها. برخی از مسائل در جامعه آن طور که باید جدی گرفته نمی شود و این نتیجه است که از صحبتتان برداشت می شود. اما یک علامت سوال بزرگ دیگر در ذهن مخاطب نقش می بندد و آن این است که مردم چه کنند تا دولت و مجلس و دیگر افراد متوجه خواسته های مردم شوند. مردم چگونه صدایشان را به گوش مسئولین برسانند؟ خوشبختانه مردم با ما ارتباط می گیرند و این راحت ترین کاری است که مردم می توانند انجام دهند. خدا می داند چه مقدار درخواست از طرف مردم وجود دارد. از همه جای ایران و از هر طبقه اجتماعی خواسته های متفاوتی را به گوش من می رسانند. اما باید این واقعیت را هم پذیرفت که نمایندگان مجلس هم یک انسان هستند و مانند سایر مردم ۲۴ ساعت بیشتر در طول روز وقت ندارند. خودشان را جای ما بگذارند. تمام تلاش من این است که به بهترین شکل خواسته های مردم را پیگیری کنم اما چقدر می توانیم پاسخگو باشیم؟ امیدوارم کمی سطح توقعات از نماینده های مجلس پایین تر بیاید. شاید عده ای دوست داشته باشند کار عملی از نمایندگان خود ببینند.به عنوان نمونه چرا یک بار به ورزشگاه نرفتید تا بانوان ببینند شما هم دغدغه زیادی برای رفع آن دارید و حتی جلوی شما هم گرفته می شود؟ پاسخ به این پرسش به چند ماه قبل یعنی به بازی ایران و سوریه بر می گردد. برای ورود ما به ورزشگاه مجوز صادر شد و من نسبت به آن واکنشی نشان دادم که اتفاقا با استقبال هم مواجه شد. من همان زمان هم گفتم تا زمانی که دختران این کشور نتوانند وارد ورزشگاه شوند پایم را به استادیوم نخواهم گذاشت و نمی خواهم از هیچ امتیازی برخوردار باشم. به نظرم اگر به ورزشگاه بروم و عکس بگیرم دردی از این موضوع دوا نمی کند و من مخالفتم را به این شکل نشان دادم. اما برای اینکه خیال همه راحت شود باید بگویم که اگر من هم بدون امتیاز به استادیوم بروم، راهم نخواهند داد و این یک امر طبیعی است. در بزرگداشت آیت الله هاشمی که حدود دو ماه پیش برگزار شد نوجوانی در مقابلم ایستاد و اجازه ورود من را به آن همایش نداد. هر چه می گفتند این خانم نماینده مجلس است گوش نمی داد و می گفت این همایش فقط برای آقایان است. فکر نکنید نمایندگان حق بسیار بیشتری را نسبت به مردم دارا هستند. آیا دغدغه ای در اکثریت نمایندگان مجلس برای رفع تبعیض بانوان وجود دارد؟ واقعیت این است که این یک نوع نگاه است. اطمینان دارم که بسیاری از نمایندگان مجلس مشکلاتی که برای بانوان وجود دارد را تبعیض نمی دانند، بلکه آن را حفظ هویت زن می دانند و به عنوان مثال عدم اجازه ورود بانوان به ورزشگاه را یک امر بسیار مطلوب می دانند. پس شما مدعی هستید که بسیاری از نماینده های مجلس از این بابت که ما رتبه ۱۴۰ در میان ۱۴۴ کشور در شاخص های زنان را کسب کرده ایم ناراحت نیستند؟ خیر. این دسته از افراد شاخص های متفاوتی را برای خود در نظر می گیرند و شاخص های جهانی را بی ارزش قلمداد می کنند. ناگفته نماند که برخی از بانوان هم چنین دیدگاهی دارند و معتقدند که این شاخص ها را غربی ها برای ما ترسیم کرده اند. برای عده زیادی این شکاف های جنسیتی اهمیتی ندارد و با برخی از مفاهیم مانند توسعه پایدار مشکل دارند. نوع نگاه ها متفاوت است و به همین خاطر چنین رخدادهایی به وقوع می پیوندد. در  چنین مطالباتی دغدغه انسانی نهفته است و من بیش از هر چیز دغدغه به تصویر کشیدن هویت انسانی را دارم.


  • دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.
  • افزودن دیدگاه


JahanEghtesadNewsPaper

جستجو


  |