علیرضا امامی فرد-سرانجام بعد از مدت زمان نسبتا طولانی «عودلاجان» امروز شنبه دهم مهرماه افتتاح می شود. بازارچه عودلاجان بعد از فرو ریختن بخشی از طاقش به علت قدیمی بودن ،  نگاه مسئولین و کسبه را به سمت خود جلب کرد تا فکری به حالش بکنند. در سال ۹۱ بود که توافقنامه ای برای مرمت این بازارچه منعقد شد. بازارچه ای که قبل از مرمت وضعیت بسیار بد و ناراحت کننده ای داشت. از  خرید و فروش مواد مخدر و استعمال آن در این بازارچه گرفته تا تردد پر سر وصدا و نامنظم وسایل نقلیه در آن. بسیاری بر این باور بودند که چنین بازارچه ای که در آن اولین بانک ایران و بسیاری مکان تاریخی را در جدار خود جای داده بسیار در حقش جفا شده که به چنین حال و روزی آن را رها کرده اند. سرانجام با توافق میراث فرهنگی و کسبه و شهرداری تهران تصمیم به بازسازی این بازارچه و  بعد از اتمام آن تغییر شغل همه کسبه به صنایع دستی گرفته شد. گرچه ابتدا طرحهای دیگری برای آن ریخته شده بود اما تصمیم نهایی  این بود که بازارچه صنایع دستی در قلب تهران افتتاح شود. در ادامه بازسازی مشکلات فراوان گریبان عودلاجان را گرفت. نیمه تمام ماندن پروژه و به طول انجامیدن آن باعث شد تا اتفاقاتی بیفتد و عودلاجان تا چند ماه پیش گرفتار مشکلات اساسی بود. یکی از اولین مشکلات آن بسته شدن مغازه ها بود. بسیاری در شرایط موجود ترجیح می دادند  که مغازه های خود را ببندند زیرا شرایط رفت و آمد بسیار سخت شده بود و نمی توانستند به راحتی کسب و کار کنند و از طرفی اداره مالیات کاری به نیمه تمام ماندن پروژه و نبودن رونق در این بازارچه نداشت و به دلیل همین مشکلات بسیاری ترجیح دادند مغازه‌های خود را تعطیل کنند. همین بسته شدن مغازه ها باعث شد تا تردد در این بازارچه بسیار کم شود و به تدریج این مکان به پاتوقی برای معتادان بی خانمان مبدل شود. معتادان شبها با آتش درست کردن به سقفهای تازه مرمت شده هم آسیب می زدند اما این استراحتگاه فقط محدود به شب نشد. آنها موقعیت را که مناسب دیدند روزها هم در این مکان مستقر بودند و بی توجه به اینکه چند مغازه باز بود و مردم اندک تردد می کردند مشغول به تزریق مواد مخدر و یا فروش آنها به یکدیگر می شدند. بسیاری از این وضع به تنگ آمده بودند و همین اعتراضات باعث شد که هیات امنای این بازارچه بسیار پررنگ تر از قبل وارد عمل شوند. بعد از جلسات بسیار، مرمت این بازارچه به طور کل در سال ۱۳۹۴ به اتمام رسید. مرمتی که با کمک مالی کسبه و میراث و شهرداری اتفاق افتاد.گرچه کسبه به پرداخت هزینه ها اعتراض داشتند و بر این باور بودند که درهای چوبی گذاشته شده بسیار گران است.  مشکل نا تمام ماندن مرمت عودلاجان به اتمام رسیده بود و وقت آن بود تا فکری هم به حال و روز معتادان درون بازارچه شود. چند باری توانسته بودند آنها را از آنجا جمع کنند اما با بازگشتن از زندان دوباره به همان مکان خود بر می گشتند. سرانجام تمام مسئولین با همکاری یکدیگر و قرار دادن نگهبان شبانه در بازارچه که حقوق آن توسط خود کسبه داده می شود توانستند این مشکل را حل کنند. اما گویی مشکل عودلاجان قرار نبود به همین راحتی ها تمام شود. سال ۹۴ تمام معتادان از این بازارچه پاکسازی و مرمت به اتمام رسیده بود و بازارچه شکل بسیار زیبا و جدیدی به خود گرفته بودتا جایی که حتی بعضی از مردم با دیدن عکسهای آن با بازارچه های اصفهان و قزوین اشتباه می گرفتند. اما چند مشکل دیگر وجود داشت. برخی از کسبه مایل به تغییر شغل خود نبودند و این در حالی بود که اکثر کسبه قبل از شروع مرمت، به این کار متعهد شده بودند. برخی دیگر نیازی به باز کردن مغازه نداشتند و تمایلی از خود نشان نمی دادند. چند نفری هم مشکل مالیاتی داشتند و حاضر نبودند که مغازه های خودرا  در این شرایط که تردد در  بازارچه بسیار کم بود، باز کنند و درگیر مسائل مالیاتی شوند. این در حالی است کسانی که مغازه صنایع دستی داشته و با تولید کننده قرارداد داشته باشند از مالیات معاف می شوند اما متاسفانه برخی باور نمی کردند. بعضی از مغازه ها هم بسیار وضعیت بدی داشتند و اصلا مکانی نبود که در آن بتوان مغازه های صنایع دستی را بازگشایی کرد زیرا که شغل های قبل در این مغازه به عنوان مثال برش کاری ورقهای آهنی بود و همین امر مغازه ها را از تمیزی و زیبایی در آورده بود. عده ای از کسبه هم به وجود پارکینگ درون بازارچه اعتراض می کردند. طبق مصوبه شهرداری حق با کسبه ای بود که به وجود پارکینگ اعتراض داشتند زیرا که در آن مصوبه ورود هر گونه وسیله نقلیه درون بازارچه مسقف ممنوع بود. بارها و بارها پارکینگ بسته می شد اما با اعتراض صاحب سرقفلی آن باز می شد تا اینکه طبق دستور کمیسیون ماده بیست شهرداری پارکینگ برای همیشه بسته شد. پنج مغازه صنایع دستی هم شروع به کار کردند و همه اینها نوید این را می داد تا سخن برخی که می گفتند در این بازارچه خاک مرده ریخته شده نقض شود اما مشکل با بسته شدن دو مغازه از پنج مغازه دوباره هویدا شد و ترس کسبه از راه اندازی چنین شغلی بیشتر شد. عودلاجان بیشتر از هر وقت دیگر سردرگم بود. هیات امنای بازارچه جلسات متعددی با اداره میراث فرهنگی تهران  و شهرداری گذاشتند و برخی از کسبه، هم صداتر از همیشه با هیات امنا و میراث و شهرداری شدند. بالاخره اتفاقی که باید می افتاد، افتاد. در نهایت با کمک رئیس اتحادیه صنایع دستی اصفهان طرحی برای افتتاح بازارچه ارایه شد که مورد توجه کسبه هم قرار گرفت. این طرح افتتاح نمایشگاه یک ماهه بود که به صورت سه تا ده روز اتفاق می افتاد. بازارچه به تکاپو افتاد. بسیاری از صاحبان مغازه ها که حتی سری هم به مغازه های خودشان نمی زدند شروع به تعمیر  مغازه های خود کردند. خبرها میان هنرمندان پیچید و افردای از اصفهان و برخی شهرهای دیگر مغازه ها را اجاره کردند. تاریخی برای افتتاحیه مشخص شد که متاسفانه یک ماه به تاخیر افتاد اما سرانجام تصمیم گرفته شد تا دهم مهر ماه افتتاحیه انجام شود. حالا همه چیز فراهم است تا اولین بازارچه صنایع دستی در تهران بازگشایی شود. طرحی که به گفته بسیاری از هنرمندان و کارشناسان می‌تواند موفق باشد. زیرا  قلب تهران که سرشار از مکانهای تاریخی است و بسیاری از توریستها از آن بازدید می کنند نیازمند مکانی بود که بتوانند از هنرهای دستی ایرانی در پایتخت و آن هم در یک مکان تاریخی خرید کنند که تا قبل از عودلاجان چنین نبوده است. بازارچه عودلاجان قرار است که هنر دست مردمان سرزمینش را  بفروشد و نیازی به پر کردن اجناس قاچاق ندارد. قرار است امروز مقامات بلندپایه ای از سازمان میراث فرهنگی،شهرداری تهران و شورای شهر از جمله دکتر سلطانی فر معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی،  برای افتتاح این بازارچه با بیش از ۲۰ مغازه حضور یابند. حالا همه چیز فراهم است و از این پس همت بسیاری را برای نگهداری از این بازارچه تاریخی می طلبد. از کسبه ای که در این سالها بسیار سختی کشیده اند و حالا می توانند به این مشکلات پایان دهند و همت و صبر  آنها نقش بسیار مهمی در رونق این بازارچه خواهد داشت و البته همکاری و کمک های سازمان میراث فرهنگی و شهرداری نیز می تواند نقش به سزایی را در رونق این بازارچه داشته باشد.